ပတၱနိကၠဳဇၨနကံေဆာင္ျခင္း။

ေညာင္ေလးပင္ေတာရတုိက္၊ နာယကဆရာေတာ္ ဦးအရိယမေထရ္ (အဂၢမဟာပ႑ိတ) ျပဳစုေတာ္မူေသာ "၀ိနည္းစူဠ၀ါအရသာ" စာအုပ္တြင္ ေဖာ္ျပပါရွိေသာ သပိတ္ေမွာက္ကံ (စာမ်က္ႏွာ ၁၇၄ မွ ၁၇၈ အထိ) ကုိ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။


သပိတ္ေမွာက္ကံ ။ ။ ထုိအခါ ၀ၯလိစၧ၀ီသည္ ေမတၳိယဘူမဇက ရဟန္းတုိ႔၏ အေဖာ္ ျဖစ္၏။ ေမတၳိယဘူမဇက ရဟန္းတုိ႔သည္ ၀ၯကုိ ဒါယကာ ငါတုိ႔ကုိ မလႅာမင္းသား ရွင္ဒဗၺ ညွင္းဆဲသည္ကုိ သင္ လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၏။ "ယေန႔ ရွင္ဒဗၺ သာသနာမွ ေရြ႕ေလ်ာေအာင္ ဘုရားရွင္ထံ ဤသုိ႔ ေလွ်ာက္ေလာ" ဟု ေစခုိင္း၏။ ၀ၯသည္ ဘုရားရွင္ထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ "ျမတ္စြာဘုရား၊ ပရိတ္အုိး မီးေလာင္ပါၿပီ၊ ရွင္ဒဗၺသည္ တပည့္ေတာ္၏ မယားကုိ ဖ်က္ဆီးပါသည္" ဟု ေလွ်ာက္၏။ ဘုရားရွင္ ေခၚ၍ ေမးစစ္လတ္ေသာ္ မဟုတ္ရပါဟု ေလွ်ာက္ၾကား၏။ ခ်စ္သားတုိ႔ ထုိသုိ႔ျဖစ္လွ်င္ သံဃာသည္ ၀ၯလိစၧ၀ီအား သပိတ္ကုိ ေမွာက္ေလာ၊ သံဃာႏွင့္ သုံးေဆာင္ျခင္း မရွိသည္ကုိ ျပဳေလာ။


ခ်စ္သားတုိ႔ …. အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ဥပါသကာအား သပိတ္ကုိ ေမွာက္အပ္၏။ (၁) ရဟန္းတု႔ိအား လာဘ္မရေအာင္ ျပဳ၏။ (၂) အက်ိဳးမဲ့ ေဘးရန္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳ၏။ (၃)ေနျမဲေက်ာင္း မေနရေအာင္ ျပဳ၏။ (၄)ရဟန္းတုိ႔ကုိ ဆဲေရးႀကိမ္းေမာင္း၏။ (၅)ရဟန္းခ်င္း ကြဲျပားေအာင္ ျပဳ၏။ (၆)ဘုရားေက်းဇူးမဲ့ ဆုိ၏။(၇) တရားေက်းဇူးမဲ့ ဆုိ၏။(၈) သံဃာေက်းဇူးမဲ့ ဆုိ၏။ (၄) ခ်စ္သားတုိ႔ အဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ဥပါသကာအား သပိတ္ကုိ ေမွာက္ျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳ၏။ ေမွာက္ပုံကား _ ဗ်တၱ ရဟန္းသည္ သုဏာတုေမ စေသာ ဉ တၱိဒုတိယကံျဖင့္ သံဃာကုိ သိေစအပ္၏။ ၀ါ . ၀ၯလိစၧ၀ီသည္ ရွင္ဒဗၺကုိ အရင္းမရွိေသာ သီလ၀ိပၸတၱိျဖင့္ စြပ္စြဲ၏။ သံဃာသည္ ၀ၯလိစၧ၀ီအား သပိတ္ကုိ ေမွာက္ရာ၏။ သံဃာႏွင့္ သုံးေဆာင္ျခင္း မရွိသည္ကုိ ျပဳရာ၏။ ျပၿပီ ဟု ဆုိေစအပ္၏။

(ထာ …. အဂၤါရွစ္ပါးတုိ႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ အဂၤါႏွင့္ ျပည့္စုံသူအားေသာ္လည္း သိမ္တြင္း၌ လည္းေကာင္း၊ အိမ္ပသို႔ သြား၍ ျမစ္စသည္တုိ႔၌ လည္းေကာင္း ေမွာက္ျခင္းငွာ အပ္သည္သာတည္း။ ဤသုိ႔ သပိတ္ေမွာက္ၿပီးေသာအခါ ထုိသူ၏ အိမ္၌ လွဴဖြယ္၀တၳဳ တစ္စုံတစ္ခုကုိ မခံယူအပ္။ ဤမည္ေသာသူ၏ အိမ္၌ ဆြမ္းမခံၾကပါႏွင့္ ဟု တစ္ပါးေသာ ေက်ာင္းတုိ႔သုိ႔လည္း ေစလႊတ္အပ္၏။)

(သာဋီ - ထုိသူလွဴေသာ ပစၥည္းကုိ မခံယူျခင္းငွာ ပတၱနိကၠဳဇၨနကမၼ၀ါစာျဖင့္ ေမွာက္အပ္၏။ အ၀ေအာက္ထားျခင္းျဖင့္ မဟုတ္။ လာဘ္မရေအာင္ ဟူသည္ ပစၥည္းေလးပါ မရျခင္းငွာ၊ အက်ိဳးမဲ့ ဟူသည္ ေဘးရန္ျဖစ္ျခင္းငွာ မႀကီးပြားျခင္းငွာ။ ။ ၀ိဋီ - ကမၼ၀ါစာျဖင့္ သုံးေဆာင္ျခင္းမရွိ၊ အစြမ္းျဖင့္ ေမွာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သပိတ္တုိ႔ကုိ အ၀ေအာက္ ထားျခင္းျဖင့္ မဟုတ္။ ထုိေၾကာင့္ သံဃာႏွင့္ သုံးေဆာင္ျခင္း မရွိသည္ကုိ ျပဳေလာ ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္။ ထုိ ၀ၯကုိ ကမၼ၀ါစာျဖင့္ သံဃာႏွင့္ သုံးေဆာင္ျခင္း မရွိသည္ကုိ ျပဳေစသတည္း ဟူလုိ။ ပတၱနိကၠဳဇၨန ဟူေသာ ဒဏ္အမႈကုိ ျပဳရာ၏။ သပိတ္ေမွာက္ၿပီးေသာအခါ ထုိသူ၏ ဥစၥာကုိသိ၍ ခံယူသူအား ဒုကၠဋ္။ သုံးေဆာင္ျခင္းမရွိသည္ကုိ ပညတ္ျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ကမၼ၀ါစာျဖင့္ သိေစျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အ႒ကထာ၌ တားျမစ္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ဒုကၠဋ္ ဟု သိအပ္၏။)

၀ၯကန္ေတာ့ျခင္း ။ ။ သပိတ္ေမွာက္ၿပီးေသာအခါ ရွင္အာနႏၵာသည္ ၀ၯလိစၧ၀ီထံ သြား၍ "ဒါယကာ ၀ၯ၊ သံဃာသည္ သင္အား သပိတ္ေမွာက္ၿပီ၊ သံဃာႏွင့္ သုံးေဆာင္ျခင္း မရွိၿပီ။" ဟု မိန္႔ဆုိ၏။ ၀ၯသည္ "ငါအား၊ သံဃာ သပိတ္ေမွာက္ၿပီတဲ့" ဟု ထုိေနရာ၌ မိန္႔ေမာ၍ လဲက်သြား၏။ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတုိ႔က မစိုးရိမ္လင့္၊ ငါတုိ႔ ေက်နပ္ေအာင္ ေတာင္းပန္ၾကမည္ ဟု ဆုိကုန္၏။ ထုိအခါ ၀ၯသည္ သားမယား၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းႏွင့္တကြ စုိေသာအ၀တ္ စုိေသာဆံျဖင့္ ဘုရားရွင္ထံ ခ်ဥ္းကပ္၍ ေျခရင္း၌ ၀ပ္စင္း၍ - အစၥေယာမံ ဘေႏၲ အစၥဂမာ ယထာဗာလံ - စသည္ျဖင့္ ကန္ေတာ့၏။ ၀ါ ျမတ္စြာ ဘုရား၊ မုိက္မဲ ေတြေ၀ သည့္အေလ်ာက္ အရင္းမရွိေသာ သီလ ၀ိပတၱိျဖင့္ စြပ္စြဲမိပါၿပီ။ ထုိအျပစ္ကုိ ေနာင္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းငွာ သည္းခံေတာ္မူပါ ဟု ကန္ေတာ့၏။

ဒါယကာ ၀ၯ သင္သည္ အျပစ္ကုိျမင္၍ တရားသျဖင့္ ကုစား၏ ဘေႏၲ မယံ ပဋိဂၢဏွာမ။ ေတ-သင္၏ တံ-ထုိအျပစ္ကုိ၊ မယံ ငါတို႔သည္၊ ပဋိဂၢဏွာမ-သည္းခံကုန္၏။ ဒါယကာ ၀ၯ၊ အျပစ္ကုိျမင္၍ ဤတရားသျဖင့္ ကုစားျခင္းသည္ ႀကီးပြားေၾကာင္း ျဖစ္၏။ ေနာင္အခါ ေစာင့္စည္းျခင္းသုိ႔ ေရာက္၏ ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။

(သာဋီ - ငါသည္ မသင့္သည္ကုိ ျပဳမိၿပီ။ ဘုရားရွင္သည္ကား မ်ားစြာေသာ အျပစ္တုိ႔ကုိ ေသာ္လည္း မၾကံစည္မူ၍ ငါ၏အျပစ္ကုိ သည္းခံေတာ္မူလတၱံ႔ ဟု ႏွလုံးပုိက္၍ အစၥေယာမံဘေႏၲ စသည္ျဖင့္ ကန္ေတာ့သည္။ ဉာယပဋိပတၱိ - သင့္ေလ်ာ္ေသာ အက်င့္ကုိ လြန္၍ ျဖစ္ေသာသေဘာသည္ အစၥယ မည္၏။ အပရာဓ မည္၏။ အျပစ္ မည္၏။ မိမိကုိယ္တုိင္ လြန္က်ဴး၍ ျဖစ္ေစအပ္ေသာ အျပစ္သည္ မိမိကုိ လႊမ္းမုိး၍ ျဖစ္လာသည္ မည္၏။ အျပစ္ကုိ အျပစ္အားျဖင့္ ျမင္၍ တရားသျဖင့္ ကုစား၍ ေနာင္ေစာင့္စည္းျခင္းသုိ႔ ေရာက္ျခင္းသည္ ဘုရားရွင္ သာသနာ၌ ႀကီးပြားေၾကာင္း ျဖစ္၏။ ေဒသနာကုိကား ပုဂၢလဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ကုစား၏။ ေနာင္ေစာင့္စည္းျခင္းသုိ႔ ေရာက္၏ ဟု ေဟာသည္။ ။ ၀ၯ အစၥဂမာသည္ အတိကမၼပ၀ေတၱာ လြန္၍ ျဖစ္လာ၏။ ဘေႏၲ မယံ ပဋိဂၢဏွာမ သည္ တံေတ အပရာဓံ မယံ ခမာမ- သင္၏ အျပစ္ကုိ ငါတုိ႔ သည္းခံကုန္၏။)

သပိတ္လွန္ျခင္း။ ။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတုိ႔ကုိ ဤသုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏။ "ခ်စ္သားတုိ႔ --- ထုိသို႔ ကန္ေတာ့ျခင္းေၾကာင့္ သံဃာသည္ ၀ၯလိစၧ၀ီအား သပိတ္ကုိ လွန္ေလာ။ သံဃာႏွင့္ သုံးေဆာင္ျခင္းကုိ ျပဳေလာ"။ ခ်စ္သားတုိ႔ --- ရွစ္ပါးေသာ အဂၤါႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ဥပါသကာအား သပိတ္ကုိ လွန္အပ္၏။ လာဘ္မရေအာင္ မျပဳ။ --- လ --- သံဃာေက်းဇူးမဲ့ မဆုိ။ ခ်စ္သားတုိ႔ --- ဤအဂၤါရွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စုံေသာ ဥပါသကာအား သပိတ္ကုိ လွန္ျခင္းငွာ ခြင့္ျပဳ၏။

လွန္ပုံကား ။ ။ ထုိ ၀ၯသည္ သံဃာသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ပခုံးတစ္ဖက္ စမၸာယ္တင္၍ ရဟန္းတုိ႔၏ ေျခတုိ႔ကုိ ရွိခုိး၍ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္၍ လက္အုပ္ခ်ီ၍ -- "အရွင္ဘုရားတုိ႔ -- သံဃာေတာ္သည္ အကၽြႏု္ပ္အား သပိတ္ေမွာက္ပါသည္။ သံဃာႏွင့္ မသုံးေဆာင္အပ္သူ ျဖစ္ပါသည္။ အရွင္ဘုရားတုိ႔ အကၽြႏု္ပ္သည္ ေကာင္းစြာက်င့္ပါသည္။ မာန အေမြးခ်ပါသည္။ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းကုိ က်င့္ပါသည္။ သံဃာကုိ သပိတ္လွန္ျခင္းကုိ ေတာင္းပန္ပါသည္ ဟု သုံးႀကိမ္ေတာင္းပန္အပ္၏။ ဗ်တၱရဟန္းသည္ သံဃာကုိ ဉ တၱိဒုတိယကံျဖင့္ သိေစအပ္၏။ ၀ါ - သံဃာသည္ ၀ၯအား သပိတ္ေမွာက္သည္။ သူသည္ ေကာင္းစြာက်င့္၍ သံဃာကုိ သပိတ္လွန္ျခင္းကုိ ေတာင္းပန္၏။ သံဃာသည္ ၀ၯအား သပိတ္ကုိ လွန္ရာ၏။ သံဃာႏွင့္ သုံးေဆာင္ျခင္းကုိ ျပဳရာ၏။ ျပဳ၏။ ျပဳၿပီ" ဟု သိေစအပ္၏။

(ထာ-သပိတ္လွန္ေသာအခါ သုံးႀကိမ္ေတာင္းပန္ေစ၍ ဟတၳပါသ္ကုိစြန္႔ေစ၍ ဉတၱိဒုတိယ ကံျဖင့္ လွန္အပ္၏။)

(၀ိဋီ -လာဘ္မရေအာင္ မျပဳ စသည္တုိ႔၌ လာဘ္မရေအာင္ ျပဳျခင္းစသည္မွ ေရွာင္ၾကဥ္သည္ ဟု အဓိပၸာယ္ယူအပ္၏။) (မျပဳဘဲ ေန႐ုံျဖင့္ သပိတ္မလွန္ရ၊ ၀ိရတီကုသုိလ္ ျဖစ္မွ ဟူလုိ။)

(ဆရာျမတ္တုိ႔ကား --- ကုိယ္၊ ႏႈတ္ မေစာင့္ေသာ ရဟန္းကုိ လက္ေခါက္လက္ျပန္ လြန္က်ဴးသူအား သပိတ္မေမွာက္အပ္။ လဇၨီရဟန္းအား လြန္က်ဴးလွ်င္သာ ေနာင္ယဥ္ေက်းျခင္း၊ ေစာင့္စည္းျခင္း။ အက်ိဳးေျမာ္ကုိး၍ က႐ုဏာထားလ်က္ ၀ိရတီကုသုိလ္ ျဖစ္ေအာင္ ေမွာက္ရသည္။ ကန္ေတာ့ၿပီးလွ်င္လည္း မေမွာက္ရ။ အသမၼဳခကံရွစ္ပါး၌ ပါ၀င္ေသာေၾကာင့္ ပတၳပါသ္စြန္႔ေစ၍ ကမၼ၀ါစာ ဖတ္ရသည္။ ။အဂၤုတၳိရ္၌ လူတုိ႔အား လာဘ္မရေအာင္ ျပဳ၏ - စသည္ျဖင့္ မေလ်ာ္ေသာ အရပ္၌ လွည့္လည္၏။ တည့္၍ေနျမဲမေနရေအာင္ ျပဳျခင္း ႏႈတ္၌ အဂၤါရွစ္ပါး တစ္ပါးပါး ရွိေသာ ရဟန္းကုိ အပၸသာဒကံ ျပဳေကာင္း၏။ မၾကည္ညိဳ၊ မလွဴလုိ၊ ရွိမခုိးလုိ ဟု ဆုိေကာင္း၏။ ေနေကာင္း၏ ဟု ေဟာသည္ ဟူ၍ သုတၱန္ေႏွာကာ မိန္႔ဆုိကုန္၏။)