စစ္အစိုးရ၏ စိတ္ေနသေဘာထား

စစ္အစိုးရ၏ စိတ္ေနသေဘာထား
ေစာထြန္း

ဂရစ္ဖစ္တကၠသိုလ္ ဂရစ္ဖစ္ အာရွ အင္စတီက်ဳ (Griffith Asia Institute) မွ အင္ဒရူးဆဲလ္သ္ -Andrew Selth က ေဖေဖာ္ဝါရီလ ဆန္းပိုင္း နယူးေဒလီတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ပဋိပကၡေလ့လာေရး အင္စတီက်ဳ (Institute of Peace and Conflict Studies) ၌ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ ၾသဇာ၏ အကန္႔အသတ္မ်ား (Burma and the limits of International Influence) ဆိုသည့္ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ ေဆြးေႏြးရာ၌ စစ္အစိုးရႏွင့္ ဆက္ဆံရာတြင္ စစ္အစိုးရ၏ စိတ္သေဘာထားကို ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝန္း က နားလည္ရန္ လိုအပ္ေၾကာင္းျဖင့္ ေျပာၾကားခဲ့သည္ ကို မဇၩိမသတင္းစာမ်က္ႏွာတြင္ဖတ္ရပါသည္။

ဤတြင္ စစ္အစိုးရ၏စိတ္သေဘာထားမွာ ဘာလဲဟူေသာေမးခြန္းေပၚလာပါသည္။ က်ေနာ္တို႕အားလံုးသိထားၾကသည့္ သတင္းေမွာင္ခ်ျခင္း၊ ေျပာင္ျငင္းကြယ္ျခင္း၊ တရားမဲ့ဥပေဒမ်ားျဖင့္ အေရးယူေဆာင္ရြက္ျခင္း၊ ယံုၾကည္မႈအတြက္ သာမန္လူမ်ား၊ ေက်ာင္းသားငယ္မ်ားသာမက သံဃာမ်ားကို ပါညွဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ျခင္းတို႕ကို မာခီးယားဗယ္လီ၏အယူအဆအတိုင္း (ၾကားေနအဖြဲ႕ဆိုသည့္ ေက်ာင္းေတာ္သား ႏိုင္ငံေရးပါတီမွေျပာသလို) ရပ္တည္ခ်က္ထိပါးလာ၍ ျပတ္ျပတ္သားသား ေဆာင္ရြက္ျခင္း ဟုသာထားမည္ဆိုလွ်င္၊ မတရားစီးပြားအခြင့္အေရးယူျခင္းမ်ားကို သူလည္းေလေလာကီသားေပမို႕ဟု နားလည္မႈ ေပးၾကမည္ဆိုလွ်င္၊ စစ္အစိုးရ၏ ပင္မရပ္တည္ခ်က္မွာ (အစဥ္အာဏာတည္ျမဲေရးသာ ဟု လည္း မေျပာလိုဘူးဆိုလွ်င္) ဘာလဲဟု စဥ္းစားၾကရန္ရွိပါသည္။ ယခုေဆာင္းပါးတြင္ က်ေနာ္သိနားလည္သေလာက္ သူတို႕ သေဘာထားမွန္ကို ရွင္းျပလိုပါသည္။ က်ေနာ္သည္ စစ္သား သားသမီးတဦးျဖစ္ၿပီး ၈၈ ေခတ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားသူ တဦးလည္းျဖစ္ပါ၍ က်ေနာ္တို႕ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တိုင္း မသိရွိေသးသည့္ အခ်က္မ်ားကို သိရွိသည္ဟု ထင္ပါသည္။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစ ေဆြးေႏြးစရာ အခ်က္မ်ားေတာ့ရႏိုင္ပါလိမ့္မည္။

ယေန႕တပ္မေတာ္၏ ယံုၾကည္ရပ္တည္ခ်က္က ဘာပါလဲ။ ၈၈ ေခတ္အထိေတာ့ ရွင္းလင္းစြာပင္ ဦးေန၀င္း၏ ရပ္တည္ခ်က္အတိုင္း ျဖစ္ ပါသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ႏွင့္ ဓနရွင္ပါလီမာန္ဒီမိုကေရစီကို မယံုၾကည္။ ယင္းတို႕ ႏွစ္မ်ဳိးၾကား အလယ္အလတ္ သြားႏိုင္မည့္ လမ္းစဥ္ တရပ္ကို တခ်ိန္က ထူးခၽြန္ေသာ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားဆရာမ်ားအား ေရးဆြဲေစကာ စမ္းသပ္က်င့္သံုးၾကည့္ခဲ့သည္။ ၁၉၇၇ တြင္ အေရးေပၚပါတီညီလာခံေခၚရသည္အထိျဖစ္သြားကာ ယင္းလမ္းေၾကာင္းမွ သိသိသာသာခြဲကာ မိမိသေဘာက်စနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့ေတာ့သည္။ ေနာက္ဆံုး ၁၉၈၅ တြင္ စီးပြားေရးက်ဆံုးမႈေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတိန္႕ေရွာင္ဖိန္ကို အားက်ကာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ စ စဥ္းစားသည္။

သို႕ေသာ္ ကိုယ္တိုင္ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီးေသာ ျဗဴရိုကေရစီယႏၲရားကို မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ကာ ၈၈ တြင္ ၿပဳိက်ခဲ့ရသည္။ ၈၈ ခုႏွစ္က က်ေနာ္တို႕၏လႈပ္ရွားမႈသည္ အင္အားျပင္းထန္တာမွန္ေသာ္လည္း အဆိုပါ ပ်က္စီးၿပီး ျဗဴရိုကေရစီ အဖြဲ႕အစည္းႀကီး လြယ္လြယ္ႏွင့္ ၿပဳိမက်လ်င္ ထိုမွ် ခရီးမေရာက္ႏိုင္သည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထုိအခါ ဦးေန၀င္းက သူ႕သေဘာ အတိုင္း ေနာက္ဖဲတမ်ဳိးခ်ဳိးၿပီး စစ္တပ္ကို အာဏာျပန္သိမ္းေစခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္က တပ္တြင္း အရာရွိမ်ားျဖစ္ေနေသာ၊ က်ေနာ္တို႕ႏွင့္ေက်ာင္းေနဖက္မွ စစ္ထဲေရာက္သြားၾကေသာ သူတို႕ကို မည္သို႕လမ္းညႊန္ခဲ့သနည္း။ ထိုစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႕တို႕ ရွင္းလင္းပြဲေတြမွာ ေပၚလြင္ပါသည္။ စစ္တပ္၏ရန္သူျဖစ္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္မ်ားႀကဳိးကိုင္မႈ ႏွင့္ ကိုလိုနီလက္သစ္လုပ္လိုေသာ (မွတ္ခ်က္။ အဆိုပါစကားမွာ ကြန္ျမဴနစ္စကားျဖစ္ပါသည္) နယ္ခ်ဲ႕ႏိုင္ငံႀကီးမ်ား၏ ႀကဳိးကိုင္မႈျဖစ္သည္ဟု သူတို႕ရဲေဘာ္ေတြကို သင္ျပခဲ့ပါသည္။ ယေန႕အထိလည္း သည္အတိုင္း သင္ၾကားပို႕ခ်ဆဲျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္ပိုင္း ဦးေန၀င္းကို သူတို႕ရွင္းထုတ္ပစ္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ယေန႕ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ဦးေန၀င္းကဲ့သို႕ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ ႏွင့္ စစ္ေအးကာလ ကမာၻ႕ႏိုင္ငံေရး အေတြ႕အၾကံဳရွိသူမ်ား မဟုတ္ပါ။ စစ္ေအးကာလအတြင္း ဦးေန၀င္းကဲ့သို႕ အမ်ဳိးသားေရးႏွင့္ ဘက္မလိုက္ေရး၀ါဒမ်ားျဖင့္ ရပ္တည္ႏိုင္ေအာင္ မစြမ္းႏိုင္ၾကပါ။ ႏိုင္ငံေရးကစားသည့္ သီအိုရီလည္း မကၽြမ္းက်င္ၾကပါ။ သို႕ေသာ္ သူတို႕အတြက္ နည္းလမ္းရွိလာခဲ့ၿပီး ယေန႕ကာလ အခ်ိဳ႕ ကမာၻ႕ပညာရွင္ဆိုသူမ်ား၊ သတင္းစာဆရာႀကီးဆိုသူမ်ားပင္ ခ်ီးမြမ္းရေလာက္ေအာင္ ႏိုင္ငံေရးကို ပိုင္ႏိုင္သည္၊ အာဏာႏိုင္ငံေရးကို ကၽြမ္းက်င္သည္ ဟု သံုးသပ္လာရသည့္ အေျခအေနသို႕ စြမ္းေဆာင္ခဲ့သည္မွာ အဓိက အေၾကာင္းတရား ၂ မ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။ ပထမအေၾကာင္းတရားသည္ သူတို႕အား တြန္းပို႕ေပးႏိုင္သည့္ တြန္းအားျဖစ္ၿပီး ဒုတိယ အေၾကာင္းတရားသည္ နည္းပရိယာယ္ျဖစ္ပါသည္။

ပထမအေၾကာင္းတရား (သို႕မဟုတ္) စစ္တပ္၀ါဒ

စစ္တပ္၀ါဒ ဟု အမည္တတ္သျဖင့္ ၾကမ္းတမ္းစြာသံုးႏႈန္းလိုျခင္း မဟုတ္ပါ။ ယေန႕ ေရြးေကာက္ပြဲအထိမွန္းလာသည့္ အယူအဆကို ျဖစ္ေစသည့္ ၀ါဒတရားျဖစ္ပါသည္။ (မွတ္ခ်က္၊ ဦးေန၀င္း သည္ ၁၁ ႏွစ္အၾကာတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ခဲ့ၿပီး ယခု ဦးသန္းေရႊက ၂၂ ႏွစ္ၾကာမွ လုပ္ႏိုင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။) ဦးေန၀င္း၏ စစ္သည္ေတာ္က်င့္၀တ္တြင္ စတင္ခဲ့ေသာ ၀ါဒျဖစ္ပါသည္။ စစ္တပ္အတြင္း မည္သည့္ပံုစံျဖင့္ ၀င္လာသည္ျဖစ္ေစ စည္းကမ္း (ဤတြင္ အမိန္႕နာခံမႈကို ၄င္းတို႕က စည္းကမ္းဟုေခၚပါသည္) က်နေအာင္ ပံုသြင္းေပးလိုက္ ပါသည္။ ငယ္စဥ္က လမ္းစဥ္လူငယ္ စစ္ေရးျပ သင္တန္းဆင္း က်ေနာ့္ကို အစ္ကို၀မ္းကြဲ စစ္ဗိုလ္က ေမးဖူးပါသည္။ “ညီေလး စစ္ေရးျပဆိုတာ ဘာလုပ္တာလဲ မင္းသိလား” က်ေနာ္က စည္းကမ္းက်ေအာင္သင္ေပးတာ ထင္ေၾကာင္း ေျပာေသာအခါ “မဟုတ္ဘူးကြ၊ အဲဒါ အမိန္႕ကို မစဥ္းစားဘဲနာခံတတ္ေအာင္ ပံုသြင္းေပးတာ။ သတိ သက္သာ ေအးေစ ေျပာတဲ့အခါ မင္းက မစဥ္းစားဘဲ ခ်က္ျခင္း လုပ္လိုက္တယ္မဟုတ္လား။ ဒီ လို ဘာမွမဟုတ္တဲ့ အျပဳအမူေလးကစၿပီး မစဥ္းစားတဲ့အက်င့္ သြင္းေပးတဲ့အခါ ေရွ႕တန္းမွာ “တက္” လို႕ အမိန္႕ေပးတဲ့အခါ မစဥ္းစားဘဲ တက္တဲ့အက်င့္ရသြားတာေပါ့” စာဖတ္နာေသာ က်ေနာ့္ အစ္ကိုသည္ စစ္တပ္ထဲမွာ ရာထူးသိပ္ႀကီးႀကီးမရပါ။ ရွင္းပါသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုစဥ္က ၁၈ ႏွစ္သား ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာသည့္ က်ေနာ့္အတြက္ ပညာရပါသည္။

စစ္ေရးျပျဖင့္ ပံုသြင္းၿပီးေနာက္ပိုင္း ပင္ပန္းမႈ၊ အနားမေနရမႈတို႕ကို ဆက္လက္ပို႕ခ်ပါသည္။ fatigue ေခၚ အားလပ္ခ်ိန္မရေအာင္ ထားေသာ အလုပ္မ်ားကို ဆက္တိုက္ခိုင္းပါသည္။ က်ေနာ့္ မိခင္ျဖစ္သူသည္ အိမ္ေဖာ္ အပ်ဳိရြယ္ေလးမ်ား ထားသည့္အခါ တမ်ဳိးၿပီး တမ်ဳိးခိုင္းေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္က ေမးဖူးပါသည္။ အေမက “ဒီအရြယ္ အားေနရင္ ေတာင္စိတ္ ေျမာက္စိတ္ေတြ ၀င္တတ္တယ္ သားရဲ႕ ဒါေၾကာင့္ မအားေအာင္ တမင္ရွာခိုင္းရတာ” ဟုေျပာျပပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ စိတ္ေရာလူပါ မလြတ္လပ္ ေအာင္ ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ သည္ေနာက္မွာေတာ့ ေရွ႕တန္းထြက္ျခင္း၊ (မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္မသိဘဲ) စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲျခင္း၊ တို႕တြင္ မိမိရဲေဘာ္မ်ား မိုင္းထိ၍ ေျချပတ္လက္ျပတ္ျဖစ္ရျခင္း၊ ေသဆံုးရျခင္း၊ ရန္သူက သတ္ျဖတ္ျခင္း တို႕ျဖင့္ ဆက္လက္ သင္ၾကားပို႕ခ်ေပးျပန္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုးအေျဖတခုသို႕တြန္းပို႕ပါသည္။ ယင္းသည္ ဆိုခဲ့ေသာ “စစ္တပ္၀ါဒ” ျဖစ္ပါသည္။ ရွင္းေအာင္ဆိုရလွ်င္ -

မိမိတို႕သည္ (တိုင္းျပည္အတြက္) သူမ်ားထက္ အပင္ပန္းခံအလုပ္လုပ္ရသည္။
မိမိတို႕သည္ (တိုင္းျပည္အတြက္) သက္စြန္႕ဆံဖ်ား အလုပ္လုပ္ရသည္။
(ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘဲ ျဖစ္သြားေသာ) ရန္သူေၾကာင့္ မိမိတို႕ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ ထိခိုက္ေသဆံုးရသည္။
မိမိတို႕ကို ႏွိပ္စက္ခဲ့ေသာ ယင္း ရန္သူကို ျပည္သူတခ်ဳိ႕ ေထာက္ခံေနသည္။
မိမိတို႕သည္ အမိန္႕နာခံရသည္။ စစ္စည္းကမ္းျဖင့္ အခ်ိန္ျပည့္ ေနရသည္။ ညအိပ္ေနစဥ္ လာႏႈိးလ်င္ သက္စြန္႕ဆံဖ်ား ခရီး စတင္ရသည္အထိ ၂၄ နာရီထမ္းေဆာင္ရသူမ်ားျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္တြင္ သာမန္ျပည္သူမ်ား၊ ၀န္ထမ္းမ်ား (ယင္းတို႕စကားအရ “အရပ္သားမ်ား”) သည္ သက္သက္သာသာ ေနရသည္။ အသက္စြန္႕ရန္မလို၊ စည္းကမ္းမရွိ၊ အားလပ္ခ်ိန္ေတြ အျပည့္ရွိေနသည္ ။ စီးပြားေရးလုပ္ၿပီး ခ်မ္းသာေနသည္ … ဟူေသာ အေတြးကို ဆက္တိုက္ ပို႕ခ်ေပးပါသည္။ ထိုသို႕ေသာ အနစ္နာခံမႈမ်ားေၾကာင့္ သူတို႕တြင္ “ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာ” ကို သံုးပိုင္ခြင့္ရွိသည္ ဟု အေျဖထုတ္ေပးပါသည္။

ျပည္သူလူထုႏွင့္ စစ္တပ္အတြင္းအႀကီးမားဆံုး အတားအဆီးသည္ အဆိုပါအေတြးအျမင္ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ ပညာရွင္ဘ၀ စစ္တပ္ႏွင့္ တြဲ၍ ေတာထဲေတာင္ထဲသြားရသည့္အခါ စစ္ဗိုလ္ေတြ အင္မတန္အံ့ၾသၾကပါသည္။ သူတို႕မွလြဲ၍ ၿမဳိ႕ေပၚတြင္ တိုက္ပံု ၀တ္ေနေသာ လူေပ်ာ့မ်ား ဤသို႕ အပင္ပန္းခံႏိုင္မည္၊ အပင္ပန္းခံအလုပ္လုပ္လိမ့္မည္ဟု မထင္ခဲ့ၾကပါ။ အဂၤလန္မွ ဘြဲ႕ထူးေတြ ရလာသည့္ ဆရာ၀န္ႀကီးသည္လည္း ညလာႏႈိးလွ်င္ ထလိုက္ရမွန္း ဂ်ဴတီယူရမွန္းသူတို႕မသိၾကပါ။ (အစပိုင္းတြင္ မသိၾကပါ၊ ေနာက္ပိုင္းရာထူးရလာေတာ့လည္း မသိခ်င္ၾကေတာ့ပါ)။ တႏွစ္က တကၠသိုလ္ဆရာမေလးတဦး ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ကြင္းဆင္း ခရီးထြက္လာစဥ္ လက္နက္ကိုင္လက္ခ်က္ႏွင့္ ကြယ္လြန္ပါသည္။ ၀န္ထမ္းတိုင္း၊ ျပည္သူတိုင္း မွာ လက္နက္မဲ့ သက္စြန္႕ဆံဖ်ား မႈေတြ ျပည့္ေနေၾကာင္း သတိမထားမိၾကပါ။

ေနာင္တခ်ိန္တြင္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာဆႏၵျပသူမ်ားအားႏွိမ္နင္းသည့္အခါ ႏိုင္ငံတကာက ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္အက်ဥ္းခ်ခံရျခင္း ဟုျမင္ေသာ္လည္း သူတို႕လို ပင္ပန္းစြာအလုပ္မလုပ္ရဘဲ အခြင့္အေရးေတာင္းသူမ်ားဟု ဆက္လက္ျမင္လာပါေတာ့သည္။

သည္ထက္ ပိုႀကီးသည့္ စစ္တပ္၀ါဒတစ္ရပ္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားကို အထင္ႀကီးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမုန္းတီးျခင္း (xenophoebia) သည္ အထင္ႀကီးရာမွ ေၾကာက္လန္႕မုန္းတီးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ယင္းသည္ မိမိတို႕ ႀကဳိးစားေသာ္လည္း တိုးတက္မႈ မရလာသည့္အခါ ႀကီးေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ျဖစ္လာပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားကို ပိုမို အလုပ္လုပ္သူ၊ ပိုမို ဥာဏ္ႀကီးသူ ဟုျမင္ပါသည္။ ျပည္ပတြင္ တိုးတက္ျခင္းသည္ ယင္းလူမ်ဳိးမ်ား အလုပ္လုပ္၊ ဥာဏ္ျမင့္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး ျမန္မာျပည္ မတိုးတက္ျခင္း မွာ စစ္တပ္တတပ္လံုး အလုပ္လုပ္ေသာ္လည္း ျပည္သူေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြ အလုပ္မလုပ္ေသာေၾကာင့္ မတိုးတက္ျခင္းဟုျမင္လာပါသည္။ သည္အတိုင္းလည္း သင္ၾကားေပးပါသည္။ သာမန္ျပည္သူေတြမွာေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသြားအလုပ္ လုပ္ၾကသည့္အခါ ႏိုင္ငံျခားသားကို သူလိုကိုယ္လို ဟုသာျမင္ပါသည္။ အလုပ္လုပ္သေလာက္အခြင့္အေရးရသျဖင့္ အလုပ္လုပ္ၾက သည္။ စည္းကမ္းရွိသေလာက္ စည္းကမ္း၏အက်ဳိးကို ခံစားရသျဖင့္ စည္းကမ္းႏွင့္ေနၾကသည္။ သူတို႕လို ကိုယ္လည္း အခြင့္အေရး ရရင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းနားလည္ၾကသည္။ ႀကီးမားေသာ အေတြးအေခၚကြာဟမႈႀကီးျဖစ္ပါသည္။

ထိုမွတဆင့္တိုးေသာအခါ စစ္တပ္က ပိုအလုပ္လုပ္ အနစ္နာခံရတဲ့အတြက္ အခြင့္အေရးယူထိုက္သည္ဟု ျမင္လာပါေတာ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားအား ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို ျဖတ္လမ္းနည္းျဖင့္ ရယူလိုသည္ဟု စြပ္စြဲေပးလိုက္ပါသည္။ တပ္ထဲတြင္ ေနခဲ့ေသာ ငယ္စဥ္က က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္သည္ အမိန္႕ႏွင့္ အာဏာကို ယံုၾကည္ပါသည္။ ေနာင္ ၈၈ ေခတ္ကိုေက်ာ္မွ စည္းရံုးေရးကို ယံုၾကည္ လာပါသည္။ ပတ္၀န္းက်င္က ပံုသြင္းေပးျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ စည္းရံုးေရးကို ယံုၾကည္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း သည္ အမိန္႕ႏွင့္ အာဏာကို ယံုၾကည္ခဲ့ျခင္း၏ ေနာက္ဆက္တြဲ အေမြျဖစ္ပါသည္။

အထက္ပါ စစ္တပ္၀ါဒ သည္ ႏိုင္ငံတကာ၊ ဘာသာတရားႏွင့္၊ ႏိုင္ငံေရးသေဘာတရားမ်ား သိရွိနားလည္လာသည့္ အရာရွိႀကီး မ်ားျဖစ္လာသည့္အခါ မိမိတို႕၏ အထက္ပါ က်င့္ထံုးမ်ားႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဆံုးျဖတ္မႈတိုင္း၊ အေျဖတိုင္းအတြက္ စိတ္ေျဖစရာ ေဆးေကာင္း ႀကီး တခြက္ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ ယေန႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားအားလံုး ဤအတိုင္း ယံုၾကည္ၾကသည္မွာ မွားယြင္းဖြယ္ မရွိပါ။

ဒုတိယအေၾကာင္းတရား (သို႕မဟုတ္) ပံုတူကူးျခင္း

ဦးေန၀င္းအားဖယ္ရွားၿပီးသည့္အခါ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားအတြက္ လမ္းေၾကာင္းခ်ေပးမည့္သူမရွိေတာ့သေလာက္ျဖစ္ပါသည္။ (ထိုမတိုင္ခင္ အာဏာသိမ္းၿပီးကာလက ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ႏွင့္တကြ ပါတီေခတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား Policy ႏွင့္ လမ္းညႊန္မႈမ်ား ခ်ေပးခဲ့ပါသည္။) သို႕ရာတြင္ အတန္အသင့္ အျမင္က်ယ္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႕သည္ မဟာဗ်ဴဟာေလ့လာေရးဌာနကို (အေမရိကန္ပံုစံအတိုင္း) ထူေထာင္ကာ ပညာေတာ္ေသာ စစ္ဗိုလ္ငယ္မ်ားမွအစ ေခါင္းေခါက္ေရြးယူ၍ ေထာက္လွမ္းေရးဌာနခ်ဳပ္ တြင္ ကမာၻ႕ႏိုင္ငံေရးအလိုက္ အထူးျပဳတာ၀န္အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ေလ့လာ ေလ့က်င့္ေစခဲ့သည္။ အေမရိကန္ႏွင့္ အီးယူ၊ ဂ်ပန္ တို႕သို႕ ႏိုင္ငံေရးေအာက္လမ္းနည္းမ်ားျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့သည္။ စစ္အစိုးရ၏ လမ္းျပေျမပံု ႏွင့္ ေနျပည္ေတာ္စီမံကိန္း၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး တကၠသိုလ္ေခၚ ေပၚလစီ စီမံကိန္းမ်ားကို သူ၏ ဦးေခါင္းမ်ားျဖင့္ ဆြဲယူခဲ့သည္။

ေနာင္တခ်ိန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႕မရွိေသာအခါ စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြက္ နမူနာေပါင္းမ်ားစြာ၊ စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာ (ယေန႕ေနာက္ဆံုးေပၚ - ရိုဟင္ဂ်ာမဟုတ္၊ ဘဂၤ ါလီ ဆိုသည့္ စကားလံုးမ်ဳိးအထိ) အရန္သင့္ရွိထားၿပီျဖစ္သည္။ ကာကြယ္ေရးတကၠသိုလ္တြင္ အရည္အခ်င္းရွိေသာ ပညာတတ္ဗိုလ္မွဴးႀကီးမ်ား၏ သုေတသနက်မ္းမ်ား ရွိေနသည္။ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းကို “ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အႏၲရာယ္ကာကြယ္ေရး” ဟူေသာ သုေတသနစာတမ္းအတိုင္း ဖန္တီးခဲ့သည္။ UN ကိုယ္စားလွယ္ ဂန္ဘာရီမလာမီ ျပည္တြင္းတာ၀န္ခံကို ေမာင္းထုတ္ျပျခင္း၊ ယင္းမွတဆင့္ခ်င္းေရွ႕တိုးလာျပျခင္း၊ အေမရိကန္ စစ္ေရယာဥ္မ၀င္ႏိုင္မီ အာဆီယံ၊ UN တို႕ႏွင့္ အစည္းအေ၀းလုပ္ျပျခင္း စသည္ျဖင့္ နည္းဗ်ဴဟာမ်ဳိးစံုကို အသစ္ဖန္တီးယူျခင္း ထက္ ဦးေန၀င္းလုပ္ခဲ့သည့္ ေျခလွမ္းမ်ားကို အနီးစပ္ဆံုး ပံုတူကူးခ်ျခင္းမ်ားျဖစ္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္၊ ဆိုရွယ္လစ္တို႕ကို မယံုၾကည္ ေသာ္လည္း ထို ၀ါဒက်င့္သံုးသူ တို႕၏ နည္းပရိယာယ္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ားကို ေလ့လာၾကသည္။ ဤသည္မွာလည္းမဆန္း၊ မဆလေခတ္တြင္သူတို႕ ႀကီးျပင္းလာၾကေပရာ (တနည္းအားျဖင့္ လူရာ၀င္လာရေပရာ) ထိုေခတ္က သင္ၾကားခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရးသမား မုန္းတီးေရးတရားမ်ား၊ ဦးႏု မေကာင္းေၾကာင္းမ်ား၊ ပါတီစံုႏွင့္ ဖက္ဒရယ္မူ မေကာင္းေၾကာင္းမ်ား သည္ အသည္းတြင္ စြဲထင္ေနေပျပီ။ ထိုေခတ္တေလွ်ာက္လံုး ဖတ္စရာႏိုင္ငံေရးစာအုပ္ဆို၍ လက္၀ဲစာေပသာရွိရာ ထို စာေပတို႕မွ လက္၀ဲ၀ါဒ ေတာ္လွန္ေရးသမားတို႕၏ ေကာင္းကြက္မ်ား အယူအဆေကာင္းမ်ားကို အရမယူႏိုင္ေသာအခါ မေကာင္းေသာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ားကိုသာ ကူးယူရေပေတာ့သည္။ “ဆန္႕က်င္ၾက၊ ဆန္႕က်င္ၾက” ဆိုသည့္ လက္ေမာင္းတန္းေအာ္ဟစ္မႈ မ်ားကို သူတို႕ရိုက္ေသာရုပ္ရွင္ထဲမွ အလံနီတို႕ထံမွအရယူသည္။ က်ေနာ့္နားထဲတြင္ “သတ္ပစ္၊ သတ္ပစ္” ဆိုသည့္အသံမ်ား ၾကားေယာင္ မိရသည္။

အေရးအခင္းၿပီးခါစက အားလံုးသပိတ္ေမွာက္ၿပီး ျဖစ္ေနသည့္ ၀န္ထမ္းမ်ားျဖင့္ မည္သို႕ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္မည္နည္းဟု က်ေနာ္တို႕ေတြးခဲ့ဖူးသည္။ တျပည္လံုးသပိတ္ေမွာက္လ်င္ တိုင္းျပည္ကို အုတ္တံတိုင္းခတ္ရံုေပါ့ဟု ေျပာခဲ့ၾကသည္။ သို႕ေသာ္ အာဏာမသိမ္းမီတြင္ ေမာ္စီတုန္း၏ နည္းလမ္းတခုကို က်ေနာ္ဖတ္မိသည္။ ယင္းမွာ “အစြန္းေရာက္လူနည္းစု ကို တိုက္ရိုက္ႏွိမ္နင္းျခင္း၊ အလတ္တန္းစားလူမ်ားကို ေတြေ၀ယိမ္းယုိင္ေစျခင္း ႏွင့္ ေနာက္တန္းက လူုထုႀကီးကို မိမိ လူဟု အမည္တပ္ျခင္းျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲယူျခင္း” လုပ္ငန္းစဥ္ျဖစ္ပါသည္။ ကူးယူတတ္ေသာ စစ္အုပ္စုသည္ ထုိအတိုင္း တသေ၀မတိမ္းက်င့္သံုး ပါသည္။ ယေန႕တိုင္လည္း ျပည္တြင္းသာမက ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားအထိပါ တိုးခ်ဲ႕ယူလာရာ အာဆီယံသည္ ထိုလမ္းစဥ္မွ အလယ္အလတ္တန္း စားအုပ္စုျဖစ္လာပါသည္။ အတိုက္အခံထဲမွလည္း အဆိုပါ အလယ္အလတ္တန္းအုပ္စုကို ဆြဲယူေနပါၿပီ။ ေတြေ၀ေသာ (ကြန္ျမဴနစ္စကားျဖင့္ ဆက္ေျပာလွ်င္ ပညာတတ္မ်ား) လူတခ်ဳိ႕သည္ ပါတီဖြဲ႕အေရြးခံရန္၊ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေထာက္ခံရန္ လမ္းစဥ္ကို ေရြးေနၾကေလၿပီ။ စစ္တပ္သည္ သာမန္အားျဖင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို မထလာေအာင္ ႏွိပ္ကြက္ ထားလိုသည္မွအပ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ေလာက္ အျမင္မၾကည္မႈမရွိသည္ျဖစ္ရာ (သူတို႕သင္ခဲ့ေသာ ဦးေန၀င္းေခတ္ သမိုင္းစာအုပ္မ်ားတြင္လည္း ေက်ာင္းသားမ်ား အျမင္မွား၍သာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ၾကေၾကာင္း သင္ခဲ့ရရာ) က်ေနာ္တို႕ ၈၈ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုလည္း အလယ္အလတ္ လူစုတြင္ပါ၀င္မည္လားဟု ထင္ကာ လႊတ္ေပးထားခဲ့သည္။ ၂၀၀၇ တြင္မွ အစြန္းေရာက္စာရင္း သို႕ ထည့္သြင္းခဲ့ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ျခဳံငံု၍ဆိုရလွ်င္ စစ္တပ္၏ မေကာင္းမႈမ်ားကို နားလည္မႈေပးသည့္တိုင္ ယင္းတို႕၏ ရပ္တည္ခ်က္ သေဘာထားသည္ မွားယြင္းစြာ သင္ၾကားလာေသာ အေျခခံအေပၚမွ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား အမွန္တကယ္ခံစားမႈ၊ အမွန္တကယ္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကၿပီး အက်ဳိးမရၾကမႈ၊ ယင္းတို႕ အထင္ႀကီးေသာ ျပည္ပႏိုင္ငံသားမ်ားကဲ့သို႕ အရည္အခ်င္းရွိသူမ်ားစြာ ရွိေနမႈ၊ ယင္းတို႕ကဲ့သို႕ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္စြာ၊ သက္စြန္႕ဆံဖ်ား တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ေနသူမ်ားရွိေနမႈတို႕ကို ယေန႕တိုင္ သိျမင္လာၾကျခင္း မရွိေသးပါ။ ျပည္သူလူထုႏွင့္ အမွန္တကယ္ နီးနီးစပ္စပ္ ေနထိုင္လိုစိတ္၊ နားလည္ေအာင္လုပ္လိုစိတ္ နည္းပါးေအာင္ ႀကဳိတင္ ေလ့က်င့္ေပးထားျခင္းျဖင့္ အရပ္ဘက္တာ၀န္ယူရသည့္တိုင္ အစဥ္ကင္းကြာ ေနေလ့ရွိသည္။ နားလည္သြားေသာ အရာရွိမ်ားသည္လည္း ေဘးဖယ္ျခင္း ခံသြားၾကရသည္။ ထို႕ေၾကာင့္လည္း ယေန႕ေခတ္ ပင္စင္ယူသြားေသာ စစ္ေခါင္းေဆာင္အားလံုးသည္ လက္ရွိစစ္တပ္၏ ေဘးဖယ္ျခင္းကို ခံၾကရသည္ျဖစ္ရာ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ား တသက္တာ မည္သည့္အခါမွ် အျငိမ္းစားမယူရဲေတာ့သည့္အျဖစ္သို႕ေရာက္ရွိကုန္ၾကျခင္းျဖစ္ေပသည္။



http://www.irrawaddy.org/