ဆရာႏွင့္တကြ လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္မ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ခင္ဗ်ား

အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာေအာင္ ဘာေတြမွားေနၾကသလဲ ေဆာင္းပါးကုိ ဖတ္ရႈျပီးေနာက္ ေနရာအခ်ိဳ႕မွာ အတူလက္တဲြလုပ္ကုိင္ႏုိင္ဖုိ႔ ဆရာက ဘိတ္ၾကားလာတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေဆာင္းပါးပါ ေဆြးေႏြးခ်က္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳလုိက္ျခင္းရယ္လုိ႔ ယူဆေကာင္း ယူဆႏုိင္တာမုိ႔ ၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္။ လုပ္အားျဖည့္ဖုိ႔ အေရးႀကီးသလုိ ျပင္ဖုိ႔လုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ မျပင္လုိ႔ကေတာ့ ျပာသာျပာတယ္ ဖဲြမထြက္ျဖစ္မွာ စုိးရပါတယ္။



ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ၁၉၉၁-၉၂ ခုေလာက္က ဘန္ေကာက္မွာ ဆရာတစ္ေယာက္ ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ ေျခသလုံးကို အိမ္ျပဳျပီး သြားလာေနတုံးက အမွတ္မထင္ဆုံခဲ့ဘူးတယ္။ ေနာက္ ၁၆ႏွစ္ေက်ာ္လာျပီးေနာက္ မဲေဆာက္က ေဒါက္တာမ်ိဳး၀င္းရဲ႕ အသုဘမွာ ဆရာ့ကုိ ဒုတိိယအႀကိမ္ ေတြ႕လုိက္ပါတယ္။ တာ၀န္ေတြႀကီးလာ မ်ားလာေသာ္လည္း ဟိတ္ဟန္မမ်ားဘဲ ယခင္တုန္းကလိုဘဲ ေဖၚေဖၚေရြေရြရွိသလုိ ကေန႔ျပည္တြင္းက သာမန္ျပည္သူတစ္ေယာက္လုိ ခပ္မိွန္မွိန္ ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ေက်နပ္မိသလုိပါဘဲ။



အခုျပန္စာကုိ ဆရာ့ဆီကုိဘဲ တုိက္ရုိက္ျပန္ၾကားဖုိ႔ စတင္ေရးသားခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြဟာ အားလုံးနဲ႔ သက္ဆုိင္တယ္။ အားလုံးသိထားသင့္တယ္။ လုိအပ္လ်င္ပါ၀င္ေဆြးေႏြးသင့္ၾကတယ္လုိ႔ ယူဆမိတဲ့အတြက္ အားလုံးကုိ တျပိဳင္တည္း အခုလုိေရးလုိက္မိတာကုိ ဆရာခြင့္လႊတ္ပါ။



စာေရးရင္းနဲ႔ ငယ္ငယ္က ဖတ္ဖူးတဲ့ မွန္တာေျပာရင္ ရြာျပင္ထြက္ဆုိတဲ့ ပုံျပင္ကေလးကုိ ျပန္အမွတ္ရမိလုိက္ပါတယ္။ ခရီးသြားေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးတဲ့ ရြာတစ္ရြာကုိသြားရင္း ေမာပန္းလာလို႔ အဲဒီရြာထိပ္က ဇရပ္မွာ ၀င္နားသတဲ့။ ဇရပ္မွာ အဖြားအုိတစ္ေယာက္ ညွဳိးညွိဳးငယ္ငယ္နဲ႔ ေနထုိင္ေနတာေတြ႕ရေတာ့ အဖြားဘာျဖစ္လုိ႔ ရြာထဲမွာမေနဘဲ ဇရပ္မွာ တစ္ေယာက္ထဲေနရတာလဲလုိ႔ ခရီးသြားကေမးပါတယ္။ အဖြားအုိက ငါက မွန္တာကုိေျပာလုိ႔ ရြာကလက္မခံတာနဲ႔ ရြာျပင္ဇရပ္မွာ ေနရတာလုိ႔ေျဖသတဲ့။ ဒီရြာက လူမ်ား တယ္ခက္သကုိး၊ က်ဳပ္သာဆုိ အိမ္ဦးတင္ျပီး ေႀကြးထားပါတယ္လုိ႔ ခရီးသြားက ညီးညဴရင္း အေမာေျပတာနဲ႔ ရြာထဲ၀င္သြားသတဲ့။ ခဏႀကာေတာ့မွ ခရီးသြားေယာကၤ်ား ေမ့က်န္ခဲ့တဲ့ အထုပ္တစ္ထုပ္ကုိ အဖြားအုိကေတြ႔တာနဲ႔ အထုပ္ကုိင္ ရြာထဲ၀င္ျပီး ခရီးသြားကုိ ျပန္ေပးဖုိ႔လုိက္ရွာသတဲ့။ ရွာပုံက ရြာရုိးကုိးေႀကာင္းပတ္ျပီး အသံျပဲႀကီးနဲ႔ ေက်ာက္ေပါက္မာ လက္တစ္ႏႈိက္နဲ႔၊ မ်က္ေစ့ေစာင္းေစာင္း အသားမဲမဲ ခါးကုိင္းကုိင္းလူတစ္ေယာက္မ်ား ေတြ႕မိႀကသလားေဟ့။ သူ႕အထုပ္က်န္ခဲ့တယ္လုိ႔ ေအာ္သတဲ့။ အထုပ္ရွင္ခရီးသြားက ရွက္ရွက္နဲ႔ အထုပ္ကုိ ထြက္ယူရင္း ဒီရြာက လူေတြမုိ႔ ရြာျပင္ထုတ္ရုံထုတ္တယ္။ က်ဳပ္သာဆုိ ဒါးနဲ႔ခုတ္တယ္လုိ႔ ေျပာလုိက္သတဲ့။ ျပဳံးရယ္စရာေလးကုိ မွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။



က်ေနာ္ကမွန္ျပီး သူမ်ားေတြမွားေနတယ္ဆုိတဲ့သေဘာ၊ က်ေနာ္ကျမင္ျပီး သူမ်ားေတြမျမင္ဆုိတဲ့သေဘာနဲ႔ ေရးျခင္းမဟုတ္ပါ။ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စြန္႔လႊတ္ျခင္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဘ၀ကုိ ႏွစ္ျမဳပ္ေပးဆပ္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ ရဲေဘာ္ႀကီးမ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကုိ ေလးစားစြာနဲ႔ က်ေနာ့အျမင္ကေလးကုိ တင္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ မွားရင္ ျပင္ေပးပါ။



အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာေအာင္ ဘာေတြမွားေနၾကသလဲေဆာင္းပါးရဲ႕ အဓိကေၾကာရုိးက အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာေတာင္ အလုပ္မျဖစ္ေသးရင္ ျပင္ကုိ ျပင္ရဖုိ႔လုိျပီဆုိတဲ့ အဆုိျဖစ္ပါတယ္။



အတုိက္အခံအဖဲြ႕အစည္းေတြအေနနဲ႔ ဒီအဆုိကုိ တစ္ကယ္ဘဲ လက္ခံႏုိင္သလား။ လက္မခံႏုိင္ဘူးလားဆုိတာကုိ ကုိယ့္ဖါသာကုိယ္စဥ္းစားျပီး ကုိယ့္ကုိကုိယ္ အေျဖေပးၾကဖုိ႔ က်ေနာ္တင္ျပခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေကာင္မွ မဟုတ္တဲ့ က်ေနာ့ကုိ အေျဖေပးဖုိ႔မလုိပါဘူး။ ျပည္သူေတြကလဲြရင္ ဘယ္သူ႔ကုိမွ အေျဖေပးစရာ မလုိဘူးလုိ႔ဆုိျပီး ညင္းလုိက္ရင္လဲ ေလာေလာဆယ္မွာ အသက္ရွဴေပါက္ ရေကာင္းရႏုိင္တာပါဘဲ။



ျပင္စရာ လိုတယ္လို႔ ျမင္လာရင္ေတာင္ ျပင္ရဲသလားဆုိတာကုိ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ ဆက္ေမးဖုိ႔လုိအပ္ပါေသးတယ္။ မျပင္ခ်င္ဘူး၊ မျပင္ရဲဘူးဆုိရင္ က်ေနာ့စာကုိလဲ ဆက္ဖတ္စရာ မလုိေတာ့ပါဘူး။



ျပင္ဖုိ႔လုိတယ္။ ျပင္ရဲတယ္။ ျပင္ခ်င္စိတ္လည္းရွိတယ္ဆုိတဲ့ေနာက္မွာ ဘယ္လိုျပင္မလဲဆုိတဲ့ ေမးခြန္းရွိလာပါတယ္။



ဘယ္လုိျပင္ၾကမလဲဆုိတဲ့ အင္မတန္အေရးႀကီးတဲ့ ေမးခြန္းရဲ႕အေျဖကုိ က်ေနာ္မေပးႏုိင္သလုိ၊ ဘယ္တစ္ဦးေကာင္း တစ္ဖဲြ႕ေကာင္းကမွ တစ္ထုိင္တည္း ေပးႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ မယုံၾကည္ပါဘူး။ ဒီေမးခြန္းရဲ႕အေျဖကုိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေတြ႕အၿကုံမ်ားစြာနဲ႔ ထုသားေပသားက်ေနတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းအသီးသီးက လက္ရွိေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ စိတ္ေစတနာမွန္သူ အရည္အခ်င္းရွိသူ တစ္သီးပုဂၢလမ်ားရဲ႕ ကုိယ္က်ိဳးမဖက္ေသာ ပြင့္လင္းရုိးသားျပီး အျပန္အလွန္ေလးစားမႈရွိသည့္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္မႈကသာ ေပၚထြက္လာႏုိင္တယ္လုိ႔ က်ေနာ္ယုံၾကည္ပါတယ္။ အဖဲြ႕အစည္းျပင္ပက ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ ထဲ့သြင္းရျခင္းက ကုိယ့္ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ကုိ ကုိယ္မျမင္တတ္တဲ့၊ ျမင္ရင္ေတာင္ ေဖါ့ျပီးျမင္တတ္တဲ့ လူ႕သဘာ၀ေၾကာင့္အျပင္ လူသစ္ အားသစ္ အျမင္သစ္ေတြလဲ လုိအပ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။



လက္ေတြ႕က်က် ဘယ္လုိေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၾကမလဲ။



ေဒၚလာေတြ အခ်ိန္ေတြကုန္ျပီး၊ အခ်ိန္တုိေလးမွာ အလုအယက္ေျပာဆုိၾကျပီး၊ မုိးလုံးေလလုံးဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြထပ္ခ်ျပီး၊ ေနာက္တပ္ေပါင္းစုတစ္ခုထပ္ဖဲြ႕ျပီး၊ ရာထူးေတြခဲြေ၀ျပီး၊ ေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ ကမန္းကတန္းထုတ္ျပီး၊ ထုံးစံအတုိင္း ပဲြျပီးမီးေသလုပ္၊ စတိတ္မင့္တစ္ေစာင္နဲ႔ စုေတဖုိ႔ မဟုတ္သလို အခ်င္းခ်င္းကပ္ေခြႏုိင္ေရးအတြက္ တစ္စင္ေထာင္ျပီး စင္ျပိဳင္လုပ္ဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။



အဆင့္ သုံးဆင့္သြားဖုိ႔လုိတယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။



၁။ ပါတီတြင္းလုပ္ေဆာင္မႈက စတင္ရပါမယ္။ ျပင္ခ်င္ေသာ၊ ျပင္ရဲေသာ လက္ရွိအဖဲြ႔အစည္းအသီးသီးရွိ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက တစ္ကယ္လဲလက္ေတြ႕က်ျပီး လုိအပ္တဲ့ မူပုိင္းဆုိင္ရာျပင္ဆင္မႈေတြနဲ႔ လူပုိင္းဆုိင္ရာ အနည္းဆုံးလုိအပ္ခ်က္ေတြကုိ မိမိအဖဲြ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့အေတြ႔အၿကုံမ်ားကုိ အေျခခံျပီး မိမိတုိ႔ဘာသာ သေဘာတူခ်မွတ္ႏုိင္ေအာင္ ပထမအဆင့္အေနႏွင့္ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းေဖၚထုတ္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ မူေကာင္းျပီး လူမေကာင္းလုိ႔မရသလုိ၊ လူေကာင္းျပီး မူမေကာင္းလုိ႔လည္း မရပါဘူး။ ပုတီးစိတ္ဖုိ႔၊ သက္သတ္လြတ္စားဖုိ႔၊ ငါးပါးသီလေဆာက္တည္ၾကဖုိ႔ မေတာင္းဆုိပါဘူး။ သုိ႔ေသာ္ ကုိယ့္ပုဂၢိဳလ္ေရးလြတ္လပ္ခြင့္အရ ကုိယ္ေနခ်င္သလုိေနတာ၊ ဘယ္သူမွ ဂရုစုိက္စရာမလိုဘူးလုိ႔ထင္မယ္ဆုိရင္ လူထုေခါင္းေဆာင္၊ ပါတီအဖဲြ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္ လုပ္လုိ႔မရဘူး ဆုိတာေလာက္ကုိေတာ့ သိထားသင့္ၾကပါတယ္။ ရံပုံေငြဆုိတာ အေရးႀကီးေပမဲ့ ေငြရွာေကာင္းတဲ့ ကုမၸဏီႀကီးတစ္ခုက CEOစတုိင္နဲ႔လည္း ေတာ္လွန္ေရးကုိ ဦးေဆာင္လုိ႔ မရပါဘူး။ အထက္ေအာက္ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈရွိတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ေခါင္းေဆာင္မႈမ်ိဳးကုိ ေငြနဲ႔က်ားကန္လို႔ မရတတ္ပါဘူး။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူမ်ားရဲ႕ ကုိယ္က်ိဳးမဖက္ အနစ္နာခံမႈ၊ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမႈ၊ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စား သတၱိေျပာင္ေျမာက္မႈေတြအရသာ စစ္မွန္ေသာေခါင္းေဆာင္မႈကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္ပါတယ္။



မူေတြနဲ႔ပတ္သက္လ်င္ ဘယ္လုိမူေတြကုိ အေျခခံရမယ္ဆုိတာ က်ေနာ္မေျပာႏုိင္ေသးေပနဲ႔ ဘယ္လုိအျမင္ေတြနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္သင့္တယ္ဆုိတာကုိေတာ့ အၾကမ္းျဖင္းေျပာႏုိင္ပါတယ္။ လုိအပ္ရင္ ျဖည့္စြက္ႏုိင္၊ ျပဳျပင္ႏုိင္ပါတယ္။



ဒီလုိပါ။ လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ မေဖၚႏုိင္ဘူးဆုိတာကုိ သိထားတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဆင္ဖမ္းမယ္။ က်ားဖမ္းမယ္ေတြကုိ ဖယ္ထုတ္လုိက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ရန္သူက ေသြးရူးေသြးတန္းျဖစ္ေနျပီတုိ႔၊ ေနာက္ဆုံးထြက္သက္ငင္ေနျပီတုိ႔၊ ေၾကာက္ကန္ကန္ေနျပီတုိ႔ဟာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လဲမက၊ အႏွစ္ငါးဆယ္လဲမကျဖစ္ေနျပီမုိ႔ မႈိတက္ေလာက္ပါျပီ။



လက္ရွိအေျခအေနေတြအရ ေျပာင္းလဲမႈေတြျဖစ္လာႏုိင္မဲ့ အေျခအေန ၂ရပ္ကုိ အၾကမ္းဖ်ဥ္း ေရးခ်ၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္။



ပထမျဖစ္ႏုိင္ေျခတစ္ခုက အာဏာရွင္ ထိပ္တန္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြအားလုံး စုေ၀းျပီး ေနျပည္ေတာ္မွာ အစည္းအေ၀းလုပ္ေနတုန္း ေျမငလ်င္ျပင္းထန္စြာ လႈပ္ခတ္ျပီး အစည္းအေ၀းလုပ္ေနတဲ့ အေဆာက္အဦးႀကီးတစ္ခုလုံး ေျမျမိဳသြားလို႔ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ ရုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲမႈကုိ ေစာင့္ေမ်ွာ္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ သုိ႔မဟုတ္ တစ္စုက အာဏာသိမ္းလုိက္ျပီး လူထုလက္ထဲကုိ အာဏာလႊဲေျပာင္းလုိက္တာမ်ိဳးကုိလဲ စိတ္ကူးယဥ္ႏုိ္င္ၾကပါတယ္။



ဒုတိယျဖစ္ႏုိင္ေျခက အေထြေထြမေၾကနပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ တစ္ႏုိင္ငံလုံးအုံၾကြလာျပီး ရွစ္ေလးလုံးေနာက္ပုိင္းကလုိ အေျခမႈန္းမခံရဘဲ လူထုအစုိးရေပၚထြန္းလာႏုိင္တဲ့အထိ ေျပာင္းလဲမႈျဖစ္ေပၚလာေရးမူျဖစ္ပါတယ္။



က်ေနာ္တုိ႔သည္ ႏုိင္ငံေရးကုိ ဆင့္တန္ဆာ ေခြးေမွ်ာ္သလုိ ေစာင့္မွန္းျပီးလုပ္ေနၾကတာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ပထမအခ်က္ကုိ စဥ္းစားစရာေတာင္ မလိုဘဲ အလြယ္တကူပယ္ခ်ႏုိင္ပါတယ္။



ဒုတိယအခ်က္ကုိ အေလးအနက္စဥ္းစားဖုိ႔လုိပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ကုိ အျမစ္ျဖတ္မဲ့ အျပီးသတ္ေအာင္ပဲြခံႏုိင္တဲ့ လူထုအုံၾကြမႈႀကီးက လက္ရွိေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ ၿကုိးပမ္းအားထုတ္မႈေၾကာင့္ ေနာက္ငါးလမွာ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သလုိ ေနာက္ငါးႏွစ္မက ေနာက္အႏွစ္ငါးဆယ္လဲ ထပ္မၾကာႏုိင္ပါဘူးလုိ႔ ဘယ္သူအာမခံႏုိင္ပါသလဲ။ အာမခံတယ္လုိ႔ ေျပာရဲတဲ့သူက ေျပာလာရင္ေတာင္ ယုံသူေတြေကာ ရွိႏုိင္ပါေတာ့မလား။ ေျခာက္လအတြင္း ျပန္လာမယ္ဆုိျပီး ေတာခုိရာက အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ျဖစ္သြားသူေတြရွိသလုိ၊ ျပည္သိမ္းဖုိ႔ ႏွစ္ႏွစ္စီမံကိန္း၊ ေလးႏွစ္ စီမံကိန္းေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာနဲ႔ ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္ကာလအတြင္း လႈပ္ေလ ျမဳပ္ေလျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ ဗကပအပါအ၀င္ အျခားလူမ်ိဳးစုေတာ္လွန္ေရးအဖဲြ႕ေပါင္းစုံကုိလည္း သခၤန္းစာယူႏုိင္ပါတယ္။



က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး မိမိကုိယ္ကုိ မေထာက္မညွာ ေမးခြန္းထုတ္ဖုိ႔ အခ်ိန္တန္ပါျပီ။ ၁၉၈၈ကစမယ္ဆုိရင္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ၾကာျပီးေနာက္၊ ၁၉၄၈ကစမယ္ဆုိရင္ အႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာျပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ေနာက္ထပ္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ သုိ႔မဟုတ္ အႏွစ္ငါးဆယ္ ထပ္ၾကာေကာင္းၾကာႏုိင္တဲ့ လက္ရွိမူေတြကုိဘဲ မေျပာင္းမလဲ ဆက္ကုိင္စဲြထားမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ျပည္သူကုိ ခ်စ္ရာမက် ႏွစ္ရာက်မေနဘူးလား။ မ်ိဳးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာ အေျခမႊခံထားရလို႔ တုိင္းျပည္လဲ ကမၻာမွာ ျမန္မာေဟ့ဆုိျပီး ခန္႔ညားေလးစားခံရတဲ့ ႏုိင္ငံအျဖစ္ကေန ႏုိင္ငံတကာမွာ မ်က္ႏွာငယ္ နလံမထူ ကြ်န္စုတ္တဲ့ သရက္ေစ့ျဖစ္ေနရသလုိ က်ဳပ္တုိ႔ႏုိင္ငံနဲ႔ ထိစပ္ေနတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံမွန္သမ်ွမွာ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ့သားေကာင္းေတြက က်ြန္ခံေနရ၊ က်ဳပ္တုိ႔ရဲ႕သမီးေကာင္းေတြက ပန္းေကာင္းအညြန္႔က်ိဳးခံေနရတာကုိ ဘယ္ေလာက္ထပ္မံရွည္ၾကာေစအုန္းမွာလဲ။ အမ်ိဳးခ်စ္လွပါတယ္ဆုိျပီး အမ်ိဳးတုန္းေအာင္ ဖ်က္ေနတဲ့ အာဏာရွင္စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရတယ္ဆုိတာ အားလုံးသိပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ ဒီစစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ အျမစ္ျပဳတ္ေအာင္ မတုိက္ႏုိင္တဲ့၊ တုိက္ႏုိင္တဲ့ နည္းမွန္ လမ္းမွန္ကုိ မရွာႏုိင္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆုိသူမ်ားမွာေကာ တာ၀န္မရွိေပဘူးလား။



စစ္ဦးစီးေကာင္းတစ္ဦးရဲ႕ မရွိမျဖစ္ အရည္အခ်င္းတစ္ခုက ရန္သူရဲ႕အေနအထားကုိ သိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာျပီးေနာက္ နအဖ အားနဲလာသလား၊ အားေကာင္းလာသလားဆုိတာကုိ ေျဖၾကည့္ပါ။ ေရွ႕ဆက္ျပီး ပုိလုိ႔အားေကာင္းလာဖုိ႔ ရွိသလား၊ ပုိျပီးအားနဲလာဖုိ႔ ရွိသလားဆုိတာကုိ ဆက္ေျဖၾကည့္ပါ။ ႏုိင္ငံတကာအေျခအေန၊ ျပည္တြင္းအေျခအေန၊ ေဒသတြုင္းအေျခအေနေတြကုိ ပကတိ အရွိအတုိင္းျမင္ႏုိင္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။



တစ္ဖန္၊ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး မိမိကုိယ္ကုိ မွန္ထဲၾကည့္ျပီး အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အတြင္း ငါတုိ႔ အားေကာင္းလာသလား။ အားဆုတ္လာသလား ေျဖၾကည့္ဖုိ႔လုိပါတယ္။ ရပ္မထားလိုက္ပါနဲ႔။ ေရွ႕ဆက္ျပီး အားပုိေကာင္းလာမလား။ ထန္းညက္လုံး ေခြးလ်ွက္ျဖစ္မလားဆုိတာလည္း ဆက္ေျဖၾကည့္ပါ။ တိမ္သလႅာ ဖုံးမေနဘူးဆုိရင္ေတာ့ အထင္းသားျမင္ႏုိင္ၾကပါတယ္။



ဒီမူၾကီးက ဖန္တရာေတေနျပီ။ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လည္း သုံးခဲ့ျပီးျပီ။ ဒီမူနဲ႔ဆက္သြားလုိ႔ ေနာက္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ၾကာလဲ အလုပ္ျဖစ္မယ္လုိ႔ မေသခ်ာေသးဘူးဆုိရင္ မူသစ္၊ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္သစ္ကုိ ရွာဖုိ႔ မသင့္ေပဘူးလား။ ပါတီအဖဲြ႔အစည္း အသီးသီးက ပထမအဆင့္အျဖစ္ မိမိရဲ႕အတြင္းစည္းမွာ မေထာက္မညွာ အေျဖထုတ္ၾကဖုိ႔လုိပါျပီ။



၂။ ဒုတိယအဆင့္အျဖစ္ အဖဲြ႕အစည္းအသီးသီးက ေတြ႔ရွိခ်က္ေတြကုိ တပ္ေပါင္းစုမွာ ဆက္လက္ခ်ျပေဆြးေႏြးျပီး တစ္ျပိဳင္နက္တည္းမွာဘဲ စိတ္ေစတနာမွန္သူ၊ အရည္အခ်င္းရွိသူ တစ္သီးပုဂၢလမ်ားနဲ႔ email skype gtalkမ်ားမွတစ္ဆင့္ အႀကံညာဏ္မ်ားရယူ၍ အၾကမ္းထည္ပုံေဖၚမႈကုိ လုပ္သင့္ပါတယ္။



၃။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္အေနနဲ႔ လုိအပ္ေသာအဖဲြ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ တစ္သီးပုဂၢလမ်ားကုိ ဖိတ္ၾကားျပီး အစည္းအေ၀းလုပ္၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားခ်မွတ္ အေကာင္အထည္ေဖၚဖုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။



ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္တင္ျပသလုိ ျပင္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာကုိ မူအရ လကၡံေပမဲ့ အေကာင္အထည္ေဖၚတဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ့နည္းထက္ ပုိျပီးလက္ေတြ႔က် ထိေရာက္တဲ့နည္းလမ္းမ်ားရွိရင္လဲ အသုံးျပဳႏုိင္ပါတယ္။



ဒါမွမဟုတ္၊ ျပင္စရာမလိုဘူးကြာ။ မျပင္ဘူးကြာဆုိရင္လဲ ရပါတယ္။



က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအားလုံးကုိ ေလးစားပါတယ္။ ဦးေန၀င္းနဲ႔ ႏိႈင္းတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပင္သင့္တဲ့အခ်ိန္ မျပင္ႏုိင္သူေတြကုိ သမုိင္းက မညွာတတ္ပါဘူး။







ေလးစားစြာျဖင့္





ေအာင္တင္ ဂ်ႏၷ၀ါရီ ၁၊ ၂၀၀၉



မွတ္ခ်က္။ ။ က်ေနာ့စာေတြကုိ မည္သူမဆုိ ကူးယူေဖၚျပႏုိင္ပါတယ္။