xxxဆရာေက်ာ္ဝင္းေရးျခင္း၊ မေရးျခင္းကို အျငင္းပြါးေနၿပီး ေက်ာ္လင္းဦးဘာသာျပန္သည့့္ စာတမ္းအေပၚ ေဝဖန္သံုးသပ္ လိုက္ပါေၾကာင္း။xxx

ဦးဖိုးသာေအာင္

စာေရးဆရာ..ဘာသာျပန္ဆရာေက်ာ္ဝင္း၏အာေဘာ္ ဟုတ္မဟုတ္ အျငင္းပြါးေနသျဖင့္..ပို၍ထင္ရွားလာေသာႏိုင္ငံေရး ေဝဖန္စာတမ္း ျဖစ္ေနပါသည္။ ၎စာတမ္းသည္ ဦးေက်ာ္ဝင္း၏ အာေဘာ္ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ အေရးမႀကီးပါ၊ စာတမ္းပါ အေၾကာင္း အရာမ်ားကိုသာ သံုးသပ္တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စာတမ္းမွာ.....................

က။ လက္ရွိအေျခအေန

(1) ဒီခ်ဳပ္သည္ ႏိုင္ငံေရးေသေနသည္။ ေရရွည္မွာ တရားဝင္ရပ္တည္ဖို ့ဆိုရင္ စစ္အစိုးရရဲ ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ရုံမွတပါး အျခားမရွိပါဟုဆိုသည္။ ဒီစကားသည္ ႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီးတခုအဖို ့ တိမ္ရာက်ပါသည္။ ဒီခ်ဳပ္အဖို႔ ႏိုင္ငံေရးအားျဖင့္ မလႈပ္ႏိႈင္ျဖစ္တာၾကာပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ စစ္အစိုးရ၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ တရားဝင္ပါတီတခုအျဖစ္ ဆက္လက္တည္ရွိေနေရး ဆိုသည္ကို အဓိကထားၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ေရး၊ မဝင္ေရးကို ဆံုးျဖတ္ၾကမည္မထင္ပါ၊ ဒီခ်ဳပ္သည္ လက္ရွိႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းကိုၾကည့္ၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ေရး၊ မဝင္ေရးကိုသာ ဆံုးျဖတ္ၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။ ျဖစ္လာသမွ်ကို ရင္ဆိုင္ရန္လည္း ျပင္ဆင္ၿပီးသား ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ဒီခ်ဳပ္သည္ လူထု၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ၿပီးဆံုးျဖတ္မႈ မွန္သမွ်ကို ႀကိဳဆိုရမည္သာျဖစ္ပါသည္။

(2) ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ တရားဝင္မႈသည္ ဒီခ်ဳပ္က ဝင္ျခင္း၊ မဝင္ျခင္း ေပၚမွာမူတည္ေနလို ့ စစ္အုပ္စုအတြက္ အက်ပ္အတည္းနဲ ့ ရင္ဆိုင္ေနရတယ္။ သို ့ေသာ္ အေကာင္အထည္ေဖၚသြားမယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ က်င့္ဝတ္သိကၡါပိုင္းထက္ မဟာဗ်ဴဟာက ပိုၿပီးအခရာက်လို႔ ပါဟု ဆိုပါတယ္။၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ တရားဝင္မႈသည္ ဒီခ်ဳပ္က ဝင္၊ မဝင္ ေပၚမွာမူတည္ေနလို ့ စစ္အုပ္စုသည္ အက်ပ္အတည္း ရွိေနတယ္ဆိုတာ မဟုတ္ႏိႈင္ပါ။ စစ္အုပ္စုကို ေလွ်ာ့တြက္စရာမလိုပါ၊ ဘယ္သူေတြဝင္ဝင္၊ မဝင္ဝင္ သူ ့ေျခလွမ္း(၇)လွမ္းကို ဆံုးေအာင္ေလွ်ာက္ဖို ့ျပင္ဆင္ၿပီးသားပါ။ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ အခက္အခဲဆိုတာ ႏွစ္ဘက္စလံုး ရွိတတ္ပါတယ္၊ အေသးအဖြဲကို ပံုႀကီးခ်ဲ ့ၿပီးေတြးစရာေရးစရာမလိုပါ။ စစ္အုပ္စုကို ေလွ်ာ့တြက္သည့္ ဝါဒျဖန္ ့ စကားလံုးမ်ားသည္ ျပက္လံုးမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ဆိုတာ သမိုင္းကသက္ေသျပေနပါတယ္။

(3) အေနာက္က အားေပးေနတဲ့ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး ဆိုတာကလည္း ေလွ်ာ့ႀကိဳးကုန္ေနၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္ေရးအရဝင္ေရာက္ဖို ့ ပဲရွိေတာ့တယ္၊ ဒါလည္း အီရတ္မွာ မေအာင္ျမင္တဲ့ေပၚလစီ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို ့ စာတမ္းကဆိုျပန္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီဆိုတာကို အေနာက္က အားေပးပါတယ္။ အေရွ ့က ဒီမိုကေရစီဆိုတာကို အားေပးတဲ့ ထံုးစံလည္းမရွိပါဘူး။ အေနာက္က ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးကို အားေပးတာမွန္ေပမယ့္ ထိေရာက္တဲ့ ကူညီပံ့ပိုးမႈ ေပးသင့္၊ မေပးသင့္ေသးဆိုတာကိုေတာ့ စဥ္းစားမွာအမွန္ပါ။ အားေပးမႈ ့ ေလွ်ာ့ႀကိဳးကုန္ေနၿပီဆိုတဲ့ ေတြးေခၚမႈ ကေတာ့.ခပ္ညံ့ညံ့ထဲက ျဖစ္သလို လွည့္ဖ်ားတဲ့(ရွန္တိန္) စကားေတြပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီနဲ ့လူ ့အခြင့္အေရးကို တင္ပို ့ တဲ့ေနရာမွာ ဘယ္ႏုိင္ငံကမွ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အက်ဳိးကိုလွ်စ္လ်ဴရႈၿပီး စဥ္းစားမွာမဟုတ္ၾကဘူး ဆိုတာ ၿမဲၿမဲႀကီးသတိခ်ပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။

အေနာက္က စစ္ေရးအရဝင္ဖို႔ နည္းပဲရွိေတာ့တယ္၊ ဒါလည္း အီရတ္မွာ မေအာင္ျမင္တဲ့ ေပၚလစီလို ့ ဆိုတာကေတာ့ ̋ဂဠဳန္ဆားခ်က္̏ တဲ့အေတြးအေခၚက ေပၚထြက္လာတာပါ၊ အီရတ္အေပၚမွာ က်င့္သံုးတဲ အေမရိကန္ရဲ ့ စစ္ေရးဗ်ဴဟာကို ေအာင္ျမင္တယ္၊ မေအာင္ျမင္ဘူးလို ့ အေပၚယံအျမင္ေလာက္နဲ ့ ဆံုးျဖတ္လို ့မရပါ။ တခ်ိန္က ျမန္မာျပည္ကေန အဂၤလိပ္က ဆုတ္ခြါသြားတဲ့အခါ ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြါျခင္းလို ့ ေျပာခဲ့တာသည္ အဓိပၸါယ္ရွိၿပီး ေလးနက္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ေအာင္ စဥ္းစားရပါမယ္။ ယၡဳလည္း အေမရိကန္သည္ အာဖဂန္နစၥတန္ကို စစ္ေရးအရ ဝင္ေရာက္ စြက္ဖက္ေနျပန္ပါတယ္၊ သေဘာမေတြ ့သူ၊ ကန္ ့ကြက္သူေတြ ကမၻာေပၚမွာ အမ်ားအျပားပါ။ သို႔ေသာ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္တယ္ မေအာင္ျမင္ဘူး ဆိုတာ ကေတာ့ ကာယကံရွင္ေတြ ကိုယ္တုိင္ အသိဆံုး ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ̋ၾကက္ဥအေရာင္ တိမ္ေတာင္သဖြယ္ မင္းေရးၾကယ္̏ မဟုတ္ပါလား။

အေမရိကန္က ျမန္မာကို တရုတ္၏ မဟာမိတ္ ဒါမွမဟုတ္ တရုတ္၏ တပည့္ ျဖစ္မသြား ေစခ်င္ပါ၊ အိဒိၵယသမုဒၵရာကို ျမန္မာေၾကာင့္ တရုတ္တို ့အလြယ္တကူလႊမ္းမိုး လာမည္ကို မလုိလားပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္မွာ သူနဲ ့ ပလဲနံပတ္သင့္မယ့္ အစိုးရတခု ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရနဲ ့ ပလဲနံပတ္ သင့္ေအာင္ေပါင္းမယ္ဆိုရင္လည္း ဒီမိုကေရစီ မိခင္ႏိုင္ငံႀကီးတစ္ခုအေနနဲ ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အရႈံးထြက္နိဳင္တာမို ့ စစ္အစိုးရထက္ သာမယ့္ အရပ္သားအစိုးရတခုကို သူလိုလားမွာပါ။ ျမန္မာ့အတိုက္အခံေတြကုိ အားေပးျပေနတာလည္း ဒီအတြက္ပါ။ အေမရိကန္အေနနဲ ့အႏုနည္းေရာအၾကမ္းနည္းပါ သူလုပ္မယ္ဆိုရင္ လုပ္လုိ ့ ရတာခ်ည္းပါပဲ။ ဘယ္နည္းနဲ ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကူညီပံ့ပိုးဖို ့သာ အဓိကက်ပါတယ္။ ဒီလို ထိထိေရာက္ေရာက္ ပံ့ပို းမႈ ့ ဆိုတာ အကူအညီ ခံမည့္ အဖြဲ ့အစည္းေတြေပၚမွာပဲ တည္ေနပါတယ္။ အေမရိကန္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရုရွားပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏုိင္ငံေရးအရ ေလွ်ာ့ႀကိဳးကုန္တယ္ဆိုတာ မရွိပါ။ သူတို ့ အက်ဳိးစီးပြါးအေပၚမွာ ၾကည့္ၿပီး ဆက္လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္ကိုသာ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ သူတို ့ ႏိုင္ငံအက်ဳိးစီးပြါးကို သူတ႔ို ဦးတည္လုပ္ကိုင္ေနၾကသလို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကလည္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ ့ အက်ဳိးစီးပြါးကို ဦးတည္ေဆာင္ရြက္ ၾကရပါလိမ့္မယ္။ စစ္အာဏာရွင္တစုေၾကာင့္ တမ်ဳိးသားလံုး ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စစ္အာဏာရွင္ကို ဘယ္လိုတုိက္ခုိက္ၾကမလဲ။ မည္သူ ့အကူအညီမွ်မယူဘဲ တုိက္မလား။ မရဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူ ့ အကူအညီကို ယူၾကမလဲ။ အေမရိကန္ရဲ ့ အကူအညီကို ယူသင့္သလား။ တရုပ္၊ ရုရွားတို႔ရဲ့ အကူအညီကို ယူသင့္သလား။ အေကာင္းဆံုး အသင့္ေတာ္ဆံုးကို ေရြးခ်ယ္ရပါလိမ့္မယ္။ နဂိုလ္ကတည္းက အေမရိကန္ ကူအညီဆိုရင္ လံုးဝမယူဘူး ဆိုတာမ်ဳိး၊ တရုပ္ဆိုလွ်င္ ”ႏိုး” ပဲ စတဲ့ သံေခ်းတက္ တယူသန္ ေခါင္းမာအယူအဆေတြ ကင္းရွင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ ျပည္သူေကာင္းစားမယ္ဆိုရင္ ဘာမဆို ရင္ဆုိင္သြားမယ္ ေဆာင္ရြက္ႏိႈင္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚရွိဖို ့ပါပဲ။

စာတမ္းပါအခ်က္ႀကီး(၃)ခ်က္ကို ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ လက္ရွိအေျခအေနအရ အမွန္တရားေတြပါလို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ဒါကေတာ့ စာတမ္းျပဳစုသူက သူ ့ငုတ္ကို သူခိုင္ေအာင္လို ့ထပ္ၿပီး တူနဲ ့ထုေနတဲ့ သေဘာပါ။

(ခ) အေနအထားမ်ား

၁။ စစ္တပ္ရဲ ့အခန္းက႑

စစ္တပ္ကို ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုတခု အျဖစ္မွ စစ္တပ္သက္သက္ အင္အားစုျဖစ္ေရးသည္ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈ တခုလံုးရဲ ့အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ျဖစ္သင့္တယ္.. လို ့စာတမ္းက ဆိုပါတယ္၊ ဒါကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးနားမလည္ဘဲ ဆရာႀကီးေလသံနဲ ့ႏွပ္ေၾကာင္းေပးလိုက္တာပါ။ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈရဲ ့ အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္ ဆိုတာ လူထုက သေဘာတူ ၾကည္ျဖဴစြာတင္ေျမႇာက္မယ့္ အစိုးရတရပ္ ေပၚထြန္းေရးပါပဲ။ စစ္တပ္က စစ္တပ္ေရရာမွာ ေနဖို ့ဆိုတာက အလိုလိုပါၿပီးသားပါ။ ေျပာေနဖို ့ေတာင္မလုိပါ။ စစ္တပ္သည္ စစ္တပ္ေနရာမွာပဲ ျပန္ေနဖို ့ ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူးတို႔၊ ေရတိုနဲ ့မရႏိုင္ပါဘူးတို႔၊ စိတ္ရွည္ဖို ့လိုတယ္၊ မေရွာင္မလႊဲသာဘဲ စစ္တပ္နဲ ့ လက္တြဲၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားရအံုးမယ္တို ့ ေျပာတာေတြကေတာ့ တိုင္းျပည္ကို စစ္တပ္၏ လက္ထဲ ဝကြက္အပ္ခ်င္သူရဲ ့ ႏိုင္ငံေရး လွိမ့္လံုးေလးတခုထက္ မပိုပါဘူး။ စစ္တပ္ကို စစ္တပ္ရဲ ့ေနရာမွာထားၿပီး ဒီမိုကေရစီ အရပ္သားအစိုးရတရပ္ကို ဘယ္လိုေဖၚေဆာင္ႏိုင္တယ္ ဆိုေသာ အေတြးအေခၚရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ အင္အားစုေတြက ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အင္အားမ်ားလာလွ်င္၊ အသာစီးျဖစ္လာလွ်င္ စာတမ္းပါ အယူအဆေတြလည္း ေရ ျဖစ္သြားမွာပါပဲ။

၂။ လူလတ္တန္းစားတို ့၏အခန္းက႑

ျမန္မာျပည္သည္ အေနာက္တုိင္းက စက္မႈ ့ေတာ္လွန္ေရး ဥာဏ္အလင္းသစ္လႈပ္ရွားမႈ ့မ်ဳိး မျဖစ္ခဲ့ပါ၊ ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့ လူေနမႈ ့ပံုစံဟာ အေနာက္ကိုလုိနီကေန ေပၚေပါက္လာခဲ့လို ့ ျမန္မာလူလတ္တန္းစားေတြသည္ အေနာက္မွာလို လြတ္လပ္တဲ့ လူမႈအင္လားစုတရပ္ ျဖစ္မလာခဲ့ဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားကိုသာ မွီခိုခဲ့ရပါတယ္လို ့ စာတမ္းကသံုးသပ္ပါတယ္။

ဒီလိုဆိုရင္ ေခတ္မွီတိုးတက္ဖြံ ့ၿဖိဳးေအာင္ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးတရပ္ကို ႏိုင္ငံတိုင္းက ျဖတ္သန္းၾကရေတာ့ မွာလား။ သူ႔ႏိုင္ငံရဲ႔ အေျခအေနအရ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မွာေပါ့၊ ေခတ္မွီတိုးတက္ ဖြံ ့ၿဖဳိး ေရးအတြက္ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးသည္ ႏိုင္ငံတုိင္းအတြက္ အခရာမက်ႏိုင္ပါ။

ျမန္မာျပည္မွာ ေခတ္မွီတိုးတက္တဲ႔ လူမႈ ပံုစံဟာ အေနာက္ ကိုလိုနီဝါဒက တဆင့္ေပၚေပါက္ လာတာမ်ဳိးဆိုရင္လည္း ဒါဟာ ျငင္းပယ္စရာမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ ေခတ္မွီတိုးတက္မယ္ ဆိုရင္ ႀကိဳဆိုလက္ခံၾကရပါမယ္။ ျမန္မာျပည္က စီးပြါးေရးသမား လူလတ္တန္းစားေတြသည္ အေနာက္မွာလို လြတ္လပ္တဲ့ လူမႈအင္အားစုတရပ္ ျဖစ္မလာခဲ့ပါ ဆိုတာကေတာ့ စာတမ္းရွင္၏ ေကာက္ခ်က္ပါ။ လြတ္လပ္ၿပီးစ ျမန္မာလူလတ္တန္း စား စီးပြါးေရးသမားမ်ားဟာ အေရွ ့ေတာင္အာရွမွာ အျမင့္ဆံုး လြတ္လပ္စြာ စီးပြါးေရးကုန္သြယ္သူမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ျမန္မာ့စီးပြါးေရး တိုးတက္မႈကို ျပန္ၾကည့္ႏိႈင္ၾကပါတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားကို မွီခိုခဲ့ရသည္ ဆိုတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အျပန္အလွန္ ဥပေဒတြင္းက ဆက္ဆံေရးနဲ ့သာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေၾကာင့္ လူတန္းစားအားလံုး ျပားျပားဝတ္ခဲ့ၿပီး၊ စစ္အာဏာရွင္နဲ ့ ေပါင္းမွ စီးပြါးလုပ္ခြင့္ရ ၾကပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးမွာ လူလတ္တန္းစားေတြကို ျပစ္ပါယ္လွ်င္မွားပါလိမ့္မယ္၊ ႏုိင္ငံေရးမွာ ပညာတက္ေတြက တက္ႁကြတဲ့အလႊာတခု ျဖစ္တယ္ဆိုတာ မျငင္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူလတ္တန္းစား မ်ားသည္လည္း ဒီမိုကေရစီေရးမွာ မ်ားစြာအခရာက်ေနပါတယ္။



၃။ ဒီမိုကရက္တစ္အင္အားစုမ်ား၏ရင့္က်က္မႈ

ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေလာက္ စစ္အစိုးရရဲ ့ေအာက္မွာေနခဲ့ၾကရလို ့ပညာတတ္ေတြနဲ ့ ဒီမိုကရက္တစ္အင္အားစုမ်ားဟာ ႏိုင္ငံေရးအရေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကင္းမဲ့ခဲ့ၾကတယ္။ ရင့္က်က္မႈလည္း မေကာင္းခဲ့ဘူးလုိ ့ စာတမ္းကဆိုပါတယ္။ ဒါလည္းမမွန္ပါဘူး၊ လက္ဝဲယိမ္းပညာတတ္ေတြရဲ ့အဆက္မျပတ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈ မ်ား ရွိခဲ့သလို ဒီမိုကရက္တစ္အင္အားစုေတြနဲ႔ လူထုႀကီးတရပ္လံုးရဲ ့ အားေပးေထာက္ခံမႈ ရွိခဲ့တာဟာ အထင္အရွားပါ။ ေနာက္ဆံုး ရွစ္ေလးလံုးတိုက္ပြဲႀကီး ျဖစ္ခဲ့တာ အထင္ရွားဆံုး သာဓကပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီေရး ဗဟုသုတ အားမနည္းခဲ့ၾကပါဘူး။ လူတိုင္းရဲ ့ရင္ထဲမွာ တရားေသာအခြင့္အေရးနဲ ့ ဒီမိုကေရစီကို လိုလားၾကတာ သံသယျဖစ္စရာ မလုိတဲ့အမွန္တရားပါ။

မာ့က္စ္ဝါဒလို အစြန္းေရာက္ အေတြးအေခၚမ်ားသည္ စာေပအသိုင္းအဝိုင္းမွာ ႀကီးမားတာေၾကာင့္ လူထုလႈပ္ရွားမႈတိုင္းဟာ အစြန္းေရာက္သြားတယ္ဆိုတာလည္း လံုးဝမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္သမား၊ ေက်ာင္းသား၊ ရဟန္းသံဃာေတြရဲ ့လႈပ္ရွားအံုႁကြမႈ ့မ်ားသည္ အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္ လံုးဝ ျဖစ္မသြားၾကပါ။ စစ္အာဏာရွင္က ႏွိပ္ကြက္ခ်င္လို ့လုပ္ႀကံဖန္တီး တာပါ။ ဝါဒျဖန္႔ ၾကတာသာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီကိစၥသည္ ယေန ့ လူႀကီးႏွင့္ လူလတ္ပိုင္းေတြ လက္ေတြ ့သိရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ လူငယ္ေတြလည္း နားလည္ၾကၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။

လူထုက အံုႁကြၿပီး အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္မႈ ဗမာျပည္မွာ မရွိခဲ့ပါ။ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ေနတာက အျခားအေျခအေနေတြေၾကာင့္ပါ၊ ဒါကို စာတမ္းေရးသူက ေရာသမေမႊၿပီး စစ္အာဏာရွင္၏ အခန္းက႑သည္ ျမင့္မားလာရတယ္လို႔ လြဲမားတဲ့ သမိုင္းေကာက္ခ်က္တခု ဆြဲၿပီး လိမ္ဖို ့ႀကံစည္ထားတာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။



၄။ အဖြဲ ့အစည္းမ်ား၏အားနည္းခ်က္

၁၉၆၂ခုႏွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးကတည္းက ဒီမိုကရက္တစ္အဖြဲ ့ အစည္းေတြ မထြန္းကားႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ NLD သည္ အင္အားေတာင့္တင္းတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအင္အားႀကီးတရပ္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါအမွန္ပါ၊ သို ့ေသာ္ စစ္အစိုးရရဲ ့ ညစ္ပါတ္စုတ္ပဲ့မႈ၊ ဂတိမတည္မႈ၊ ယုတ္မာရက္စက္မႈေတြန႔ဲ မတရားဖိႏွိပ္ေနတာေၾကာင့္ NLD ဟာ အားနည္းတဲ့ အျပင္ လႈပ္ေတာင္ မလႈပ္ႏိုင္တာ အမ်ားက သိပါတယ္။



၅။ လူထုအေျချပဳအဖြဲ ့အစည္းမ်ား၏ အားနည္းခ်က္မ်ား

ျမန္မာျပည္မွာ ရိုးရာအစဥ္အလာအားျဖင့္ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ ့အစည္းမ်ားရွိခဲ့ဘူးတယ္၊ ဒါေတြဟာ ဘာသာေရးကို အေျခခံတဲ့အတြက္ ေခတ္မွီတဲ့ ဒီမိုကေရစီသေဘာတရားေတြနဲ ့မနီးစပ္ခဲ့ဘူးလို ့ စာတမ္းမွာ ဆိုထားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးဆိုတာ ဒီမိုကေရစီကို ဟန္႔တားတဲ့သေဘာ လံုးဝမရွိပါ။ အထူးသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာအတြက္ ဒီမိုကေရစီကို မထိခိုက္တဲ့အျပင္ အေထာက္အပံ့ႀကီးစြာျဖစ္တယ္ ဆိုတာ စာတမ္းရွင္ သတိမထားမိလို႔ပါ။

ကမၻာမွာ ၂၁ ရာစု အေစာပိုင္း အစိုးရမဟုတ္တဲ့ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ ့အစည္းေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ စံနစ္က်တဲ့ စုစည္းမႈမရွိဘဲ သိကၡါပိုင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပံုသ႑ာန္ အားနည္းတာေၾကာင့္ စီးပြါးေရးတပိုင္း အဖြဲ ့ အစည္းေတြအျဖစ္ ေလွ်ာ့က်သြားတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ဟာလည္း တစိတ္တပိုင္းေလာက္ ဟုတ္ႏႈိင္ေပမယ့္၊ အားလံုး အတြက္မမွန္ပါ။ NGO ေတြသည္ ရည္ရြယ္ခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ ့ ဖြဲ ့စည္းထားတာပါ။ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရး၊ ဘာသာေရး၊ လူမႈ ေရး စသည္ျဖင့္ စံုလင္လွပါတယ္။ ဘယ္အဆင့္က ဘယ္အဆင့္ကို ေလွ်ာ့က်သြားတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါ၊ အဖြဲ႔ အစည္းဆိုတာကေတာ့ သူ ့ရည္ရြယ္ခ်က္ ေလွ်ာ့က်သြားတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါ၊ အဖြဲ ့အစည္းဆိုတာ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ အေကာင္အထည္ေပၚေရးအတြက္ ေငြရွာၾကရတာ ထံုးစံပါပဲ။ ေငြရေရးေၾကာင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပ်က္ရတဲ့ အဖြဲ႔ အစည္း ကေတာ့ ရွိေပမယ့္ အနည္းစုပါ။ ျမန္မာ့ လူအဖြဲ ့အစည္းေတြမွာလည္း ဒီ အတုိင္းပါပဲ။ တုိင္းျပည္ ဆင္းရဲ လာေလေလ လူထုအေျချပဳ လူ ့အဖြဲ ့အစည္းေတြ အားနည္းေပ်ာက္ကြယ္လာတာကေတာ့ ဓမၼတာပါပဲ၊ အဆန္းမဟုတ္ပါ။



(ဂ) ႏိုင္ငံေရးပံုသ႑ာန္ကားခ်ပ္

အထက္ပါအေျခအေနေတြရဲ ့ေအာက္မွာဘာလုပ္ႏုိင္မလဲလုိ ့ စာတမ္းရွင္က ေမးခြန္းထုတ္ၿပီး၊ စစ္တပ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုတို႔ရဲ့ အခန္းက႑နဲ႔ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေလ့လာဖို ့ လိုပါတယ္လို ့ဆိုျပန္ပါတယ္။



စစ္တပ္ဖက္

နအဖသည္ သူတို႔ကိုယ္ သူတို႔ အာဏာသိမ္း အစိုးရျဖစ္တယ္လို႔ ေႁကြးေၾကာ္တာဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔ အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ အေနအထားနဲ ့ကြာျခားခ်က္ပါလို ့ စာတမ္းရွင္က ခြဲျခားျပေနျပန္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အနစ္သာရအားျဖင့္ ဘာမွမကြာျခားပါဘူး။ အာဏာသိမ္းႏိုင္တဲ့ အေနအထားရွိလို ့ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းခဲ့ၾကတာ ခ်ည္းပါပဲ။ ဗိုလ္ေစာေမာင္တို႔၊ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔ဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ့ ၿခံေပါက္ကေလးေတြပါ၊ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ ့ မိုက္လံုးကို မမွီဘူးဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ သိေလာက္တဲ့ အခ်က္ပါ။

ယေန႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြသည္ အေျပာင္းအလဲၾကားကာလမွာပဲ ရွိေနပါေသးတယ္လို႔ ဆိုတဲ့အခ်က္ဟာ စာတမ္းရွင္သည္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ေလလည္ျပမွာကို အားရဝမ္းသာ ေစာင့္ေနတဲ့ ဟိုအေကာင္မ်ဳိး ျဖစ္ေနပါတယ္။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြသည္ ဒီမိုကေရစီကို မေပးခ်င္ဘူး၊ မက်င့္သံုးခ်င္ဘူးဆိုတာ ကေလးကအစ သိၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔လမ္းသူ ေလွ်ာက္ေနတာပါ။ ေလွ်ာက္နိဳင္တဲ့ အေျခအေန ရွိေနသေရြ ့ေလွ်ာက္ေနအံုးမွာပါပဲ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ ့စည္းပံုနဲ ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္လည္း အဆင့္ဆင့္ေသာ သူ႔ေခ်လွမ္းေတြပါ။ အေျခအေနအရ အေႏွးေလွ်ာက္ အျမန္ေလွ်ာက္ ဆိုတာ ရွိေပမယ့္ ရပ္မသြားပါဘူး။

ျပည္တြင္းျပည္ပ ဖိအားေတြေၾကာင့္ ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲ တခုကို ေရွာင္လႊဲလို ့ မရဘူးဆိုတာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ သိပါတယ္…ဆိုတာလည္း သိပ္ဟုတ္တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လို ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲပဲျဖစ္ျဖစ္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ထိပ္ကေနရာယူၿပီးသား ဒီမိုကေရစီမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ စံနစ္တက် ပံုစံခ်ၿပီး ျဖစ္ေနတယ္လို႔မွတ္ပါ။

မူလက စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက အခ်ိန္ဆြဲဖို႔ျဖစ္တယ္၊ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္ လမ္းျပေျမပံုကို တက္သုတ္ရုိက္ အေကာင္အထည္ေဖၚေနရၿပီလို႔လည္း မထင္လုိက္ပါနဲ႔။ စစ္တပ္ဆိုတာ ဂမူးရႈးထိုးနဲ ့ မီးစင္ၾကည့္ကတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးကို ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ပါဘူး၊ စနစ္တက် သံုးသပ္ခ်က္ေတြအေပၚ အေျခခံၿပီး အေကာင္အထည္ ေဖၚေနတာပါ။ စစ္တပ္ကို တသက္လံုး ေလွ်ာ့ထြက္ခဲ့သူမ်ားဟာ တသက္လံုးပဲ စစ္တပ္ေအာက္က မလြတ္ပဲေနခဲ့ၾကရတာ သတိခ်ပ္သင့္ပါတယ္။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ စက္တင္ဘာလႈပ္ရွားမႈရဲ႔ ရလဒ္တခုျဖစ္လုိ႔ အတုိက္အခံေတြအေနနဲ႔ ဒါကို လ်စ္လွ်ဴရႈလို႔ မျဖစ္ပါဘူး၊ ဒါကို လက္လြတ္မခံပဲ အသံုးခ်ၾကဖို ့ ၊အခြင့္အေရးသည္ ဘယ္ေလာက္ပဲ က်ဥ္းေျမာင္းပါေစ ဒါကို အသံုးခ်ၾကဖို႔၊ ဒါမွ လြဲ၍ တျခားေရြးခ်ယ္စရာ လမ္းမရွိေတာ့လို ့ပါလို ့ စာတမ္းမွာ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြ ေပးထားတာ ေတြ ့ရပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးၾကေတာ့ စာတမ္းရွင္သည္ အတုိက္အခံေတြအားလံုးကို န.အ.ဖ ရဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲကို တြန္းခ်ထားတာပါပဲ။

စက္တင္ဘာလႈပ္ရွားမႈ မျဖစ္လည္း ေရြးေကာက္ပြဲက လုပ္မွာပါပဲ၊ ပိုလို ့ေတာင္ ေစာနိဳင္ပါေသးတယ္။ သူ ့ ကိုဆန္ ့က်င္သူေတြ မရွိတဲ့အေျခေနမ်ဳိးမွာ သူ ့ေျခလွမ္းက ပိုသြက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေတြကို လူတိုင္းသိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ စာတမ္းေရးသူက ေရႊဝါေရာင္ေၾကာင့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေစာၿပီး လုပ္ေပးရ သလိုလို၊ စစ္တပ္က အၾကပ္အတည္းဆိုက္ေနလို႔ ေစာေစာလုပ္ေပးရတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္ပါၿပီး ရသေလာက္ ဒီမိုကေရစီေလးကို ယူထားၾကပါ၊ ဒါမွတပါး အျခားလမ္းမရွိေတာ့ သလိုလုိ သူ႔ရဲ ့က်ဥ္းေျမာင္းလွတဲ့ အသိဥာဏ္ေလးနဲ ့ႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြကို လွည္ျဖားဖို႔ ႀကိဳးစားတာပါပဲ။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရးသမား စစ္စစ္ေတြက ဒါကို နားလည္ၿပီးသားပါ။ သူေျပာသလို ထြက္ေပါက္ပိတ္ေနလို႔ ရသေလာက္ ယူမယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမား မစစ္သူမ်ားကေတာ့ စာတမ္းရွင္ေျပာတာကို ယံုခ်င္ယံုႏိႈင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားစစ္စစ္ေတြကေတာ့ ကိုယ့္ဘက္ကပိုင္ရင္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္ခ်င္ဝင္မယ္ မဝင္ခ်င္မဝင္ဘူး။ အျခား နည္းလမ္းမရွိဘူးဆိုတဲ့ အယူအဆကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္ခံၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။



ဒီမိုကေရစီအင္အားစုမ်ားဘက္

အုပ္စုေလးစုအျဖစ္ စာတမ္းကခြဲျခားပါတယ္။

၁။ ပထမအုပ္စု

ေခါင္းမာၿပီး ၂၀၁၀ ကိုျငင္းဆန္တယ္။ ျပည္ပေရာက္အင္အားစုေတြျဖစ္ၿပီး ကိုယ္က်ဳိးစီးပြါးရွာၾကတယ္။ NLD ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႔လည္း ပါဝင္တယ္လို႔ဆိုတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေခါင္းမာမာ ေခါင္းေပ်ာ့ေပ်ာ့ ျပည္ပေရာက္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြါး ရွာသူေတြပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္သူေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ မွန္ဖို႔လိုတယ္။ အေတြးအေခၚမွန္ကန္ဖို ့ သာအဓိကက်ပါတယ္ (အခုေဆြးေႏြး တင္ျပခ်က္မ်ားထဲတြင္ ႏိုင္ငံေရးသမားစစ္စစ္မ်ားကိုသာ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးကြင္းထဲကို အေျခအေနအရ ေရာက္လာၿပီး မထင္မွတ္ဘဲ ေဒၚလာနဲ႔ေတြ႔ကာ ပြေပါက္တိုးေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးဆိုတာကို ဟန္ျပသေဘာေလာက္လုပ္ျပၿပီး ျပည္သူလူထုကို သစၥာေဖါက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးကလိန္ၿခံဳ ေခြးေခ်းတံုးမ်ားကို လံုးဝထည့္သြင္း မေဆြးေႏြးပါ)။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ကို လကၡံၿပီး စစ္ဗိုလ္လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ပါလီမံထဲက လူထုအတြက္ ဒီမိုကေရစီကို တစတစ ရေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္မႈဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္ပဲျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ လက္ေတြ႔မက်ႏိုင္၊ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒသည္ ျပင္ရန္ အလြန္ခက္ခဲေသာ ဥပေဒျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္ဘဲ တျခားလမ္းတခုနဲ ့ ဒီမိုကေရစီကို ရေအာင္လုပ္မယ္လို ့ ေတြးေခၚတဲ့အုပ္စု ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီအေတြးအေခၚသည္ မွားတယ္ မွန္တယ္ဆိုတာ အခ်ိန္ကသာ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

၂။ ဒုတိယအုပ္စု

စာတမ္းအဆိုအရ သူတို႔သည္လည္း ေခါင္းမာသမားေတြျဖစ္ေပမယ့္ လာမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို စစ္တပ္နဲ ့ ထိပ္တိုက္ေတြ ့မယ့္ အဆင့္တရပ္အေနနဲ႔ သေဘာထားပံု ရပါတယ္။ သူတို႔အျမင္အရ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ပဋိပကၡပိုမိုႀကီးထြားလာေစမယ့္ နည္းဗ်ဴဟာဆိုင္ရာ ကစားကြင္းတရပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ NLD ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ ့နဲ ့ ဗ.က.ပ တို ့ဟာ ဒီအမ်ဳိးအစားထဲမွာ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ့္ အထင္အရ ဒီအုပ္စုႏွစ္စုရဲ ့ ရလဒ္ဟာ တမ်ဳိးတည္းျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ကို ဦးတည္သြားေစမယ့္ အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္ေရး နည္းလမ္းသာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ဆိုျပန္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ၎ဒုတိယအုပ္စုသည္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္မယ္ မဝင္ဘူးလို ့ စာတမ္းရွင္က တိတိက်က်ေျပာမထားတဲ့အတြက္ ေရေရရာရာမရွိပါဘူး၊ သူဆိုလိုတာက ေရြးေကာက္ပြဲကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး စစ္တပ္နဲ ့ ထိပ္တိုက္ေတြ႔မယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ ပဋိပကၡကို ပိုမိုးႀကီးထြားေအာင္ လုပ္ရမယ့္ ကစားကြင္းအျဖစ္ ဖန္တီးမယ္ဆိုတာကေတာ့ ဗ.က.ပ တို ့ရဲ ့လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ သီဝရီတခုပါ။ အခုမွအသစ္ဖန္တီးတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗ.က.ပ ကေတာ့ မည္သည့္အေျခအေနမ်ဳိးမွာမဆို ပဋိပကၡအျဖစ္ ဖန္တီးႏိုင္ရင္ ဖန္တီးမွာပါပဲ။ ဒါ အဆန္းမဟုတ္ပါ၊ ဆန္းေနတာက စာတမ္းေရးသူသည္ ဗ.က.ပ နဲ ့NLD ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႔ကို အတင္းဆြဲစပ္ၿပီး အတူတူပါလို ့ ေျပာလိုက္တာပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲကို ပဋိပကၡျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္၊ ဒီ့ေနာက္မွာ အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္ေရးကို ဦးတည္ေဆာင္ရြက္လိမ့္မယ္လို ့ NLD ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ႔ကို စြတ္စြဲျခင္းကေတာ့ န.အ.ဖ က ႏွိပ္ကြတ္လို ့ ေကာင္းေအာင္ ႏွပ္ေၾကာင္းေပးလိုက္တာပါပဲ။ အကယ္၍ NLD လူႀကီးတခ်ဳိ ့သည္ စာတမ္းပါ အခ်က္အတိုင္း လုပ္ၾကမယ္ဆိုရင္လည္း ၎နည္းဗ်ဴဟာသည္ မွားတယ္လို႔ ေျပာရန္မလြယ္ပါ။ နက္ရိႈင္းသည့္ အတြင္းပိုင္း အေျခအေနေတြ အမ်ားႀကီးရွိႏိုင္ပါေသးသည္။

၃။ တတိယအုပ္စု

အလယ္အလတ္က်တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြပါဝင္ၿပီးေတာ့ တတိယအင္အားစုလို ့လူသိမ်ားပါတယ္လို ့ စာတမ္းက ဆိုပါတယ္။ တတိယအင္အားစုလို ့ကင္ပြန္းတပ္ျပီး လူသိမ်ားတယ္လို ့ဆိုတာကေတာ့ ဒီအုပ္စုကို ဘလိုင္းၾကီး လိုင္းတင္ လိုက္တယ္လို ့ထင္ပါတယ္။

တတိယအုပ္စုသည္ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲကို မဟာဗ်ဴဟာအရ ရႈ ့ျမင္ၿပီး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကတဆင့္ လက္ရွိ ေသေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအေနအထားကို ထိုးေဖါက္ႏိုင္ဖို ့ အခြင့္အလမ္းေတြ ေပၚေပါက္လိမ့္မယ္လို ့ ေမွ်ာ္လင့္ၾကပါတယ္ဟု စာတမ္းက ေျပာျပန္ပါတယ္။

စာတမ္းက ေျပာသလို ေရြးေကာက္ပြဲကို မဟာဗ်ဴဟာအျဖစ္ ရႈ႔ျမင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ အလြန္မွ ရယ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အျမင္လို ့ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ စစ္ဝါဒီေတြ ထာဝရႀကီးစိုးေရးအတြက္ ေရးဆြဲျပဌာန္းထားတဲ့ န.အ.ဖ ရဲ ့ အေျခခံဥပေဒအတိုင္း ျပဳလုပ္မယ့္ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္ၿပီး အခိုင္အမာျဖစ္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ စစ္ဝါဒီေတြ အႀကိဳက္ အေျခခံဥပေဒကို တျဖည္းျဖည္း ျပင္ယူမယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆသည္ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ကို ဆီးေစ့နဲ ့ ေပါက္သလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ထိုအယူအဆရွိသူမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ စစ္ဝါဒီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဟာ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိေနဖို ့ လိုအပ္ေနေသးတယ္လို႔ ယူဆသူမ်ားပင္ျဖစ္ပါတယ္။

လက္ရွိႏိိုင္ငံေရးအေနအထားသည္ အတိုက္အခံအဖြဲ႔အစည္းတိုင္းအတြက္ ေသေနတဲ့ႏိုင္ငံေရး အေနအထားမ်ဳိး မဟုတ္ပါ၊ ေႏွးေကြးေနသည္ဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို အခြင့္အလမ္းတရပ္အျဖစ္ ယူရမယ္ဆိုတဲ့စကားဟာ တရားေသ က်လြန္းေနပါတယ္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ဇြဲလံု ့လမရွိသူတို ့ရဲ ့ “ရတာယူထားေခ်းမမ်ားနဲ ့” ဆိုတဲ့စကားမ်ဳိးပါ။

အဲဒီ တတိယအုပ္စုသည္ စစ္တပ္နဲ႔ ဘံုရပ္တည္ခ်က္ ရွာလိုသူေတြျဖစ္တယ္၊ ဘုံရပ္တည္ခ်က္ကလည္း စီးပြါးေရးဖြံ ့ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္လို ့ စာတမ္းက ဆိုျပန္ပါတယ္။ ဒါဟာ စီးပြါးေရးဖြံၿဖိဳးေရးသည္ ပထမ၊ ႏိုင္ငံေရးသည္ ဒုတိယျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆပါ၊ ဒီအယူအဆသည္ ျမန္မာျပည္အတြက္ေတာ့ လံုးဝမွားတယ္လို ့ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အေရွ႔ေတာင္အာရွမွာ အခ်မ္းသာဆံုး ျဖစ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ စစ္ဝါဒီေတြ ႀကီးစိုးမႈနဲ ့ ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုးစာရင္းဝင္ျဖစ္ခဲ့တာေတာင္မမွတ္ၾကေသးဘဲ၊ အခုစစ္ဝါဒီေတြနဲ ့အတူစီးပြါးေရးဖြံ ့ ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ တူညီတဲ့ ဘံုရပ္တည္ခ်က္ကို ရွာဖို ့ႀကိဳးစား ေနၾကတယ္ဆိုရင္ ”ဆိတ္ထီးကိုႏို ့ညွစ္သလို” ျဖစ္ေနမွာပါ။ စစ္ဝါဒီေတြနဲ ့သူ႔ကိုအသနားခံ ေအာက္ႀကိဳ ့ သူတစုေလာက္သာ စီးပြါးျဖစ္မယ္ တိုင္းျပည္ကေတာ့ ဖြက္ေက်ာျပာစု ပါပဲ။

အဲဒီလို ဘံုရပ္တည္ခ်က္ကတဆင့္ စစ္ဝါဒီေတြနဲ ့နားလည္မႈ ့ရေအာင္လုပ္မယ္၊ ေနာက္တဆင့္ အမ်ဳိးသားျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးကို ေဖၚေဆာင္မယ္တဲ့၊ ဒီအယူအဆသည္ အနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံဒီမိုကေရစီအတြက္ အသင့္ေတာ္ဆံုးလို ့စာတမ္းကေရးပါတယ္။

အနာဂတ္ဒီမိုကေရစီအတြက္ သင့္ေတာ္တယ္ မသင့္ေတာ္ဘူးဆိုတာ ထားပါအုံး၊ သူတို ့ ဘံုရပ္တည္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ စီးပြါးဖြံၿဖဳိးတိုးတက္မယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ တတိယအုပ္စုဆိုသူေတြ လူသားဦးေႏွာက္နဲ ့စဥ္းစားၾကဖို ့လိုပါတယ္။

တတိယအုပ္စုသည္ ယၡဳ ့အခါ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုတရပ္အျဖစ္ မဖြဲ ့စည္းႏိုင္ေသးေပမယ့္ မၾကာခင္မွာ ႏိုင္ငံေရးစင္ျမင့္တခုကို တည္ေဆာက္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို ့စာတမ္းက ေဟာကိန္းထုတ္ထားပါတယ္။ ဒါကိုၾကည့္ရင္ န.အ.ဖ နဲ ့ျပန္ေပါင္းထုတ္ ေခါင္းလွ်ိဳဝင္မယ့္ ျပည္တြင္းျပည္ပက အင္အားစုအခ်ဳိ ့ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။

ဒီစာတမ္းသည္ တတိယအုပ္စုကို ဥပမာျပ တင္စားကာ စစ္ဝါဒီနဲ ့ ေပါင္းရန္မွတပါး အျခားမရွိဟူေသာ အယူအဆကို ဆိတ္လစိ အေတြးအေခၚနဲ ့ဆရာႀကီးေလသံပစ္လုိက္တာပါပဲ။ ဒါဟာ ေတာ္လွန္ေရးအေတြးအေခၚ ခြ်တ္ၿခံဳက်သူေတြရဲ ့ ျဖစ္ၿမဲဓမၼတာပါ။ စစ္ဝါဒီေတြဟာ ေနာက္ဆံုးေျခလွမ္းျဖစ္တဲ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ႏိုင္ေကာင္း လုပ္ႏိုင္မယ္။ သို ့ေသာ္ ဒါဟာ ျပည္သူ ့ေအာင္ပြဲမဟုတ္၊ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲရဲ ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းလည္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာ တတိယအုပ္စုဆိုသူေတြ နားလည္ဖို ့လိုပါတယ္။

၄။ စတုတၳအုပ္စု

အပစ္ရပ္ၿငိမ္းအဖြဲ ့ေတြျဖစ္ၿပီး တတိယအုပ္စုအတြက္ အေရးပါတဲ့မဟာမိတ္ေတြ ျဖစ္လာမယ္လို ့ စာတမ္းမွာပါတယ္။

ၿငိမ္းအဖြဲ ့ေတြကိုေတာ့ ေျပာစရာမလိုပါ။ သူတို ့ရဲ ့လက္ေတြ ့အေျခအေနနဲ ့ ကိုက္ညီတဲ့လမ္းကိုပဲ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကမွာပါ။ တတိယအင္အားစုနဲ ့ မဟာမိတ္ျဖစ္လည္း ဘာမွတိုးတက္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

တတိယအုပ္စုဆိုတာကေတာ့ န.အ.ဖ ရဲ ့ႏိုင္ငံေရးအယူအဆကို ေရွ ့တန္းကေနၿပီး ဝါဒျဖန္႔ လိမ္ညာေပးရမယ့္ ႏိုင္ငံေရးဗီလိန္အုပ္စုတစုသာ ျဖစ္သြားမွာပါ။

စာတန္း၏ နိဂံုးပိုင္းသည္ တိက်ရွင္းလင္းလွပါတယ္။ န.အ.ဖ ၏ လမ္းျပေျမပံုသည္ ေရွာင္လႊဲလို ့ မရတဲ့ကိစၥပါတဲ့။ ဒါ သူေျပာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ စစ္အာဏာရွင္ကို ႏိုင္ေအာင္မတြန္းလွန္ႏႈိင္တုန္းမွာ သူျပဳသမွ် ႏုရအံုးမယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ သို ့ေသာ္ ထာဝရမေျပာင္းမလဲ တည္ရွိသြားမည္လို ့ ယူဆရင္ေတာ့ မွားပါလိမ့္မည္။ စစ္တပ္ကလမ္းျပေျမပံုကို ပစ္ခ်ၿပီး အတိုက္အခံနဲ ့ေျပလည္ဖို ့ တျခားနည္းလမ္းကို မစဥ္းစားဘူးဆိုတာ စစ္ဝါဒီေတြရဲ ့ အားရွိတုန္း ေျပာနိဳင္တဲ့စကားမ်ဳိးပါ။ အၾကပ္အတည္းဆိုက္ေရာက္လာတဲ့ တေန ့မွာ သူ ့ မူေတြဝါဒေတြကို ျပင္ဖို ့ဖ်က္ဖို ့ ဝန္ေလးမယ့္ လူစားမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါ၊ အာဏာရွင္လူမိုက္ေတြရဲ ့စရိုက္ဟာ နိဳင္တုန္းမွာ ၿဖဲေျခာက္မယ္၊ မတရားလုပ္ၾကမယ္၊ သူတို ့နိမ့္ၿပီ ရံႈးၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ ဒူးေထာက္ဖို ့ဝန္မေလးၾကဘူးဆိုတာ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္ကို ၾကည့္ရင္ သိနိဳင္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ကို ထာဝရယုံၾကည္ခ်က္ ဆြဲကိုင္သူမ်ားလို ့ ေကာက္ခ်က္ခ်ရင္ အမွားႀကီး မွားပါလိမ့္မယ္။

စာတမ္းရဲ ့ နိဂံုးပိုင္းမွာပါတဲ့ မည္သည့္ႏိုင္ငံေရး ရလဒ္မဆို စစ္တပ္က ဦးေဆာင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲ ၾကားကာလျဖစ္စဥ္အတုိင္း သြားမွာပါ။ ဒီျဖစ္စဥ္ကို ဆန္ ့က်င္တာဟာ ႏိုင္ငံေရးအရွိတရားကို ဆန္႔က်င္တာပါပဲ ဆိုတဲ့ စာပိုဒ္ကေတာ့ စာတမ္းျပဳစုသူရဲ ႔ ဆရာႀကီး ေလသံနဲ ့ေကာက္ခ်က္ခ်သံပါ၊ စစ္တပ္က ဦးေဆာင္တဲ့ အေျပာင္းအလဲ ၾကားကာလျဖစ္စဥ္အတုိင္း သြားေနတာကေတာ့ သူေျပာမွ ွမဟုတ္ပါဘူး လူတိုင္းသိေနၾကပါတယ္၊ စစ္တပ္ရဲ ့ေျခလွမ္း (၇) လွမ္းအတိုင္းသြားေနတာကို ဘယ္ေျခလွမ္းကိုမွ အတိုက္အခံေတြက မရိုက္ခ်ဳိးနိဳင္ဘူးဆိုတာလည္း လက္ေတြ ့ ပဲဟာ၊ ဒါသည္ ကာလအပိုင္းအျခားအားျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး အရွိတရားတခုျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ျငင္းစရာမလိုပါဘူး၊ သို ့ေသာ္ တဒဂၤအရွိတရားကို ထာဝရအရွိတရားလို ့ တြက္ရင္ျဖင့္ မွားပါလိမ့္မယ္၊ ဒါေၾကာင့္ မတရားတဲ့ တဒဂၤအရွိတရားကို ဆန္႔က်င္ေနမွသာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္လို ့ ေခၚပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ မည္သည့္အရွိတရားမဆို ဆန္႔က်င္သင့္လွ်င္ ဆန္႔က်င္ေနရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို စာတမ္းျပဳစုေရးသားသူဟာ မမွီမကန္းျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။

စာတမ္းရဲ ့အဆိုးဝါးဆံုးစာပိုဒ္ကေတာ့ စစ္တပ္မပါတဲ့ဒီမိုကေရစီလမ္းကို ဆက္သြားဖို ့ ဆိုတာ မျဖစ္နိဳင္ပါဘူး ဆိုတာပါပဲ၊ ဒီစာပိုဒ္သည္ စာတမ္းျပဳစုသူ၏ အသိဥာဏ္ကို ေဖၚျပလုိက္တာပါ၊ သိပ္ၿပီး နိမ့္လြန္းလွပါတယ္၊ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ထြန္းစႏိုင္ငံေတြ၊ ဒီမိုကေရစီျဖစ္ထြန္းဖို ့ႀကိဳးစားေနၾကတဲ့ႏိုင္ငံေတြ၊ ျဖစ္ထြန္းၿပီးႏိုင္ငံေတြမွာ စစ္တပ္ရဲ ့ အခန္းက႑သည္ မရွိမျဖစ္၊ မပါမျဖစ္ဘူးဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးသမားမွန္ရင္ အားလံုးသိၾကၿပီးသားပါ၊ ဒါေပမယ့္ စစ္တပ္သည္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခန္းက႑ကေနၿပီး ပါရမယ္ဆိုတာက အဓိကက်တဲ့ စဥ္းစားခ်က္ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီကေန ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္လုပ္ကိုင္ေနၾကတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းေတြ၊ ျပည္သူေတြနဲ ့ ႏိုင္ငံတကာက အားေပးေထာက္ခံသူေတြသည္ စစ္တပ္ကို ဖယ္ရွားေရးလုပ္ေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဒါေလာက္ကေတာ့ စာတမ္းျပဳစုသူ သိဖို ့ေကာင္းပါတယ္၊ အခု စာတမ္းပါအခ်က္က စစ္တပ္ကို အာဏာရွင္ စစ္တပ္ၾကီးအျဖစ္ တြန္းတင္ၿပီး၊ သူခင္းတဲ့ လမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္မွသာ ဒီမိုကေရစီရမယ္လို ့ဆိုတာပါပဲ၊ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ န.အ.ဖ ရဲ ့ Rode Map (၇) ခ်က္အတိုင္းသာ လိုက္ၿပီးလုပ္ၾကပါ၊ အျခားလမ္းမရွိေတာ့ပါဘူးခင္ဗ်ာ ဆိုၿပီး စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြရဲ ့ ေပါင္ခြၾကားကို အမူးေျပ ရွဴရင္းနဲ ့သၡင့္အလိုလိုက္ၿပီး ေဟာင္ျပေနတဲ့အသံတခုပါပဲ။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို အကဲျဖတ္ၾကရာမွာ ျမန္မာျပည္ရဲ ့ ပထဝီအေနအထား၊ စစ္ေအးတုိက္ပြဲကာလတံုးက ၾကားညွပ္ခံခဲ့ရလို ့စစ္အာဏာရွင္စံနစ္တခုကို အေမြဆိုးအျဖစ္ရရွိလုိက္ရျခင္း၊ အဲ့ဒီ အေမြဆိုးရဲ ့သက္ေရာက္မႈ ့ေတြကို ယေန ့အထိ ခံေနၾကရျခင္းစတဲ့ အျဖစ္သနစ္ေတြကို ထည့္သြင္း တြက္ခ်က္ရပါလိမ့္မယ္၊ အဲ့ဒါေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာထည့္သြင္း တြက္ခ်က္တတ္ရင္ ျမန္မာျပည္ရဲ ့ ဒီမိုကေရစီေရးရာကံၾကမၼာသည္ စစ္တပ္ရဲ ့လက္ထဲမွာသာ တည္သည္ဆိုတဲ့ အယူအဆဟာ လံုးဝမွားယြင္းေနေၾကာင္း သိနိဳင္ပါလိမ့္မယ္။

စာတမ္းရဲ ့နိဂံုးခ်ဳပ္ခ်က္ကေတာ့ အရွိတရားနဲ ့ေပါင္းစပ္ၿပီး ျဖစ္နိဳင္ေခ်ကို ဓမၼဓိ႒ာန္က်က်စဥ္းစားေရြးခ်ယ္ဖို ့ ပါပဲလို ့ဆိုတယ္။ ဒီစာပိုဒ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္တမ္းထုတ္ၾကည့္လုိက္ရင္၊ အရွိတရားဆိုတာဘာလဲ၊ အရွိတရားကို စာတမ္းရွင္က ဘယ္လို သေဘာေပါက္ေနလို ့လဲ။ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြ အုပ္ခ်ဳပ္လႊမ္းမိုးခဲ့တာ ေလးဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ရွိၿပီ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြကို တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတဲ့ အဖြဲ ့အစည္းေတြသာ လံုးပါး ပါးခဲ့ၾကတယ္၊ တခ်ဳိ ့ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းကုန္ၾကတယ္၊ တခ်ိဳ ့လည္းအသက္ကေလး ေငြ ့ေငြ ့ပဲက်န္ၾကတယ္။

ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသည္သာ အစဥ္အၿမဲခိုင္မာေနမည္လို ့ ျမင္တဲ့အျမင္ကို အရွိတရားလို ့ ဆိုခ်င္တာလား။

ေနာက္တစ္ခ်က္ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အေရးေတာ္ပံု၏ ေနာက္ပိုင္း ေပၚထြန္းလာခဲ့ၾကတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ ခ်ဳပ္သည္လည္း စစ္အစိုးရရဲ ႔ ဖိႏွိပ္မႈ ့ေအာက္မွာ ဆိုင္းပုဒ္မျပဳတ္ရုံေလး က်န္ေတာ့ပါလား၊ ျပည္တြင္း ျပည္ပမွ လက္နက္ကိုင္ေရာ လက္နက္မဲ့ ေတာ္လွန္ေနၾကေသာ အတိုက္အခံအုပ္စုဆိုသူမ်ားသည္လည္း အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္အတြင္းမွာ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ေအာင္ျမင္တုိးတက္မႈဆိုတာ မရွိၾကဘဲ စစ္အစိုးရကသာ သူ ့ ေျခလွမ္း(၇)လွမ္း အတိုင္း သြားေနတာ ပန္းတိုင္ကို ေရာက္လာေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့ အျမင္ကိုလည္း အရွိတရားလို ့ ဆိုခ်င္ပါသလား။

စစ္အာဏာရွင္ စံနစ္ကို ဟိုတုန္းကလည္း ေတာ္လွန္လို ့မရခဲ့ဘူး၊ အခုလည္း မရဘူး ဒါေၾကာင့္ ေနာင္မွာလည္း မရနိဳင္ဘူးဆိုတဲ့ အျမင္သည္လည္း အရွိတရားအား ဓမၼဓိ႒ာန္က်က် စဥ္းစားၿပီးမွ ရရွိတဲ့အျမင္မ်ဳိးလား။

အရွိတရားဆိုတာကို ဒီေလာက္ပဲျမင္တတ္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ သိပ္ျပီးတိမ္လြန္းရာက်ပါလိမ့္မယ္။ မ်က္စိ မျမင္တဲ့ ပုဏၰားေျခာက္ေယာက္ရဲ ့ ဆင္စမ္းတဲ့ အျမင္မ်ုဳိးပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ အာဏာရွင္စံနစ္ဟူသည္ ျပည္သူႏွင့္ထာဝရ ပဋိပကၡရွိေနသည္ ဆိုသည္ကို မေျပာင္းလဲသည့္ အရွိတရားလို ့နားလည္ရပါလိမ့္မည္။ ၎အရွိတရားအတြင္းမွ ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အေရးေတာ္ပံုႀကီးေပၚေပါက္လာသလုိ အတုိက္အခံအဖြဲ ့ အစည္းေတြလည္း ေပၚေပါက္လာၾကပါတယ္။ အာဏာရွင္စံနစ္ရွိေနသ၍၊ ဟန္ျပ ကလိန္ၿခံဳေရြးေကာက္ပြဲနဲ ့ အာဏာရွင္စံနစ္ကို အေျခခံေသာ အေျခခံဥပေဒ ရွိေနသ၍ အုပ္ခ်ဳပ္သူနဲ ့အုပ္ခ်ဳပ္ခံတို ့ရဲ ့ ပဋိပကၡသည္လည္း ႀကီးထြားေနဆဲ ျဖစ္ေနမည္သာျဖစ္ပါသည္၊ ဤသည္သာ တကယ့္အရွိတရားျဖစ္ပါသည္။ သီအိုရီႏွင့္ ေဖၚျမဴလာေတြကို ရြတ္ဆိုၾကေနသည္ မဟုတ္ပါ။ အရွိတရားကို ထင္ရွားေအာင္ျပေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ပဋိပကၡ၏ ဘက္ႏွစ္ဘက္ကိုၾကည့္လွ်င္ စစ္အစိုးရ၏ ဘက္၌ သူ၏စစ္တပ္ႏွင့္ သူ႔ကိုအကာအကြယ္ေပး ကူညီေနသည့္ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံႀကီး ႏွစ္ႏိုင္ငံရွိသည္၊ ယာယီ အက်ဳိးစီးပြါးအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ ၾကည့္ေပါင္းေနတဲ့ အာစီယံလို ဆိတ္လစ့ီ ႏိုင္ငံေလးေတြလည္းရွိသည္၊ အတိုက္အခံ အမည္ခံၿပီး ကိုယ္ေကာင္းစားမယ္ဆိုရင္ အခ်ိန္မေရြး စစ္အုပ္စုနဲ ့ ေပါင္းမည့္သူမ်ား၊ ေပါင္းခဲ့သူမ်ားလည္း ရွိသည္။ အတိုက္အခံအဖြဲ ့မ်ားထဲတြင္ စစ္အုပ္စု၏ သူလွ်ဳိမ်ား ရွိေနမည္မွာလည္း မလြဲနိဳင္ပါ၊ စစ္အုပ္စု၏ အရင္းအႏွီးမ်ားႏွင့္ ဖက္စပ္လုပ္ကိုင္ေနေသာ ကုမၸဏီမ်ား၊ စစ္အုပ္စု၏ အက်ဳိးစီးပြါးမ်ားကို လကၡံထိမ္းသိမ္းေပးေနေသာ ဘဏ္ႀကီးမ်ား ရွိေနသည္၊ ၎တို ့ အားလံုးသည္ ျမန္မာျပည္သူလူထု၏ မ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ၾကဘဲ၊ အတၱအက်ဳိးစီးပြါးအေပၚမွာသာ အတူတူရပ္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ဒါက စစ္အစိုးရ၏ ဘက္ပါ။ သူတို ့အားလံုးသည္ ျမန္မာျပည္ဒီမိုကေရစီရရွိေရးကို မလိုလားသူမ်ားႏွင့္ စိတ္မဝင္စားသူမ်ားပင္ျဖစ္ပါသည္။

စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ကို မလိုလားသည့္ ဘက္မွာ ျပည္သူလူထုႀကီးရွိသည္၊ အတိုက္အခံအမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ ့ခ်ဳပ္ႀကီးရွိသည္၊ ဒီမိုကေရစီကို အမွန္တကယ္လိုလားသည့္ အတိုက္အခံအဖြဲ ့ မ်ား ရွိသည္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဒီမိုကေရစီစံနစ္ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ထြန္းေစလိုသည့္ အင္အားႀကီးႏိုင္ငံမ်ား၊ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ႏိုင္ငံမ်ားရွိသည္၊ လူသားခ်င္းစာနာေထာက္ထားသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားရွိသည္။

၎ ဘက္ႏွစ္ဘက္ကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ စစ္အစိုးရကိုဆန္ ့က်င္သည့္ဘက္မွ အင္အားသည္ အလြန္တရာႀကီးမားေနသည္မွာ ျမင္သာပါသည္။ သို ့ေသာ္ ယေန ့တိုင္ စစ္အစိုးရသည္ အသာစီးက အဘယ္ေၾကာင့္ ရွိၿမဲ ရွိေနရသနည္းဆိုေသာ္ အတုိက္အခံဘက္သည္ စစ္အစိုးရကို အႏိုင္တိုက္နိဳင္မည့္ တနည္းအားျဖင့္ စစ္အစိုးရကို လူမွန္ေနရာမွန္ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို တင္ထားေပးႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းမ်ား(သို႔မဟုတ္) မဟာဗ်ဴဟာႏွင့္ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားအျပင္ ႏိုင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္ျပတ္သားမႈ ့တို ့၌ မညီညြတ္ၾကေသးျခင္းႏွင့္ အားနည္းမႈ ့ မ်ားရွိေနၾကျခင္းတို ့ေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။

အတိုက္အခံတို ့ဘက္မွ အားနည္းခ်က္သည္ ျပဳျပင္ရန္မလြယ္ကူသည့္ အေနအထားမ်ဳိး မဟုတ္ပါ၊ ကမၻာ့ဒီမိုကေရစီ ေရစီးေၾကာင္းႏွင့္ ဂလိုဘယ္လိုင္ေဇးရွင္းတို ့၏ တြန္းအားေၾကာင့္ အတိုက္အခံတို ့ ဘက္မွာ ဘံုဦးတည္ခ်က္သည္ တူညီလာရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။

စစ္အာဏာရွင္ဘက္ကေတာ့ တုိင္းျပည္ရဲ ့စီးပြါးေတြကို သူ ့အား အကာအကြယ္ေပးေနသည့္ ႏိုင္ငံေတြကို အသားကုန္ လာဘ္ထိုးရင္း လူထုနဲ ့ကမၻာကို လိမ္ညာမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိး လုပ္ရင္း ဂိတ္ကုန္ေနေသာ အေနအထားကို ေရာက္ေနပါၿပီ။

ဤသည္သာ အရွိတရားအေပၚ ဓမၼဓိ႒ာန္က်က်စဥ္းစားခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။