သာ၀တၳိျမိဳ႔ျပင္ဘက္နားက လယ္ကြက္ထဲတြင္ နံနက္ေစာေစာ ေ၀လီေ၀လင္းခ်ိန္၌ လယ္သမားတေယာက္ လယ္ထြန္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္။ ဘုရားရွင္သည္ ယေန႔နံနက္ေစာေစာ၌ ကယ္ခၽြတ္ရမည့္ ေ၀ေနယ်တို႔ကို ၾကည့္ေတာ္မူရာတြင္ ထိုလယ္သမား၏ ေသာတာပန္ျဖစ္ႏိုင္ပံုကို၄င္း။ အသက္အႏၲရာယ္ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာကို၄င္း။ ျမင္ေတာ္မူေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အသက္ကို ကယ္ဆယ္ႏိုင္ရန္ အရွင္အာနႏၵာကို အေဖာ္ေခၚ၍ ထိုလယ္ေတာသို႔ ၾကြေတာ္မူေလ၏။
လယ္သမားလည္း မၾကြစဖူး ၾကြေရာက္လာေသာ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ အရွင္အာနႏၵာကို အံ႔အားသင့္စြာ လက္အုပ္ခ်ီ၍ ကန္ေတာ့လိုက္သည္။ ယမန္ေန႔ညတုန္းက ခိုးသူတစုသည္ ျမိဳ႔တြင္းမွ ပစၥည္းဥစၥာရတနာတို႔ကို ခိုးယူလာၾက၍ ထိုလယ္ေတာတေနရာတြင္ ေ၀စုခြဲၾကကုန္၏။ ညေမွာင္မည္းမည္းတြင္ ေငြတေထာင္ထုပ္တခု မေ၀မိဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုေနရာအနီးသို႔ ျမတ္စြာဘုရား ၾကြသြား၍ လက္ညႇိဳးညႊန္ေတာ္မူကာ ျမင္ရဲ႔လား အာနႏၵာ-အဆိပ္ထန္တဲ့ ေျမြႀကီး-ဟု မိန္႔ေတာ္မူရာ ျမင္ပါသည္ အရွင္ဘုရား၊ အဆိပ္ထန္တဲ့ ေျမြႀကီး-ဟု ေျဖေတာ္မူေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ရွင္ေတာ္ဘုရားႏွင့္ အရွင္အာနႏၵာတို႔ ျပန္ၾကြသြားၾကသည္။
လယ္သမားလည္း -ငါ့လယ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေျမြႀကီးကို ေတာ္ရာသြားေအာင္ ဖယ္ရွားပစ္မယ္-ဟု စိတ္ကူးျဖင့္ သြားရာ ေငြထုပ္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ေလာဘရမၼက္ အစြယ္ထြက္ကာ ေငြထုပ္ႀကီးကို ယူျပီးလွ်င္ တေနရာတြင္ ေရႊ႔၍၀ွက္ေတာ့၏။
ပစၥည္းရွင္တို႔က ေျခရာခံ၍ လိုက္လာၾကရာ ၀ွက္ထားေသာ ေငြထုပ္ႀကီးကို ေတြ႔သြားၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ အနီးတြင္ရွိေသာ လယ္သမားကို ဖမ္းကာ နန္းေတာ္သို႔ ပို႔ၾကေတာ့၏။ ဘုရင္က ေသမိန္႔ခ်သည့္အတြက္ ရိုက္ႏွက္ေခၚသြားရာ နာက်င္လြန္းလွသျဖင့္ ထိုလယ္သမားကို-ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ အရွင္အာနႏၵာတို႔က ေျပာတာကိုး။ အဆိပ္ထန္တဲ့ ေျမြႀကီး၊ အဆိပ္ဖန္တဲ့ ေျမြႀကီး-တဲ့။
ဤသို႔ ထပ္တလဲလဲ ညဥ္းတြားေနသျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာတို႔က နန္းေတာ္သို႔ ျပန္ပို႔၏။ ေသခ်ာစြာ စစ္ေမးျပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း သိရသျဖင့္ အသက္ခ်မ္းသာရာ ရေလ၏။ ဤသို႔လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားက-ေငြ မဟုတ္ဘူး၊ ေျမြ-ေျမြ-တဲ့။ ဤေငြသည္ ျမင္သူတိုင္းအား ေလာဘရမၼက္ အဆိပ္တက္ေစသည္။ ယခု လယ္သမားကို အဆိပ္တက္ေစ၍ ေျမြႀကီးသဖြယ္ ျပန္၍ေပါက္ေလျပီ။ ပုထုဇဥ္သားမွန္သမွ်ကို ဒုကၡေပးႏိုင္ေလသည္။
က်မ္းကိုး။ ဓမၼပဒ။
(ေအာင္ေအာင္ )
http://www.dhammaflavour.net/
0 Comments:
Post a Comment