မေမ့ႏိုင္တဲ့ ႏွစ္ (၂၁) ေက်ာ္က ပံုရိပ္မ်ား

ေဆာင္းပါးရွင္ - မင္းသစၥာ (ျပည္ပေရာက္ တပ္မေတာ္ ေလ စစ္သည္ေတာ္တစ္ဦး)

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ (၁၁) ရက္ေန႔တြင္ အမွတ္(၅၀၁) ေလတပ္စခန္း ဌာနခ်ဳပ္မွ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ သူငယ္ခ်င္း (၁၄) ဦးႏွင့္အတူ နံနက္လင္းအားႀကီး ႏွစ္နာရီခဲြတြင္ ထြက္လာၿပီး ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕သို႔ ခ်ီတက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေမွာ္ဘီေက်ာင္းသားမ်ားရဲ ့ သပိတ္စခန္းက ၾကိဳဆိုျပီး ထိုေန႔ စက္္တင္ဘာ (၁၁) ရက္ေန႔တြင္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ၾကည္းတပ္မွ အၿငိမ္းစားယူထားတဲ့ ဗိုလ္မွဴးေက်ာ္ဒြန္း အပါအ၀င္ ေမွာ္ဘီ ေက်ာင္းသားမ်ားနဲ႔ လူငယ္မ်ားက ရန္ကုန္္ရွိ သရက္ေတာ ေက်ာင္းတိုက္ကို ကားနဲ႔ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ေမွာ္ဘီကေန မဂၤလာဒံုကို ေက်ာ္တဲ့အထိ ကားလမ္းတေလ်ွာက္မွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြ စစ္ယူနီေဖါင္းေတြ ဖြက္လာခဲ့ရျပီး ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြလို အ၀တ္အစားေတြြ၀တ္ကာ လာခ့ဲရပါတယ္။

ထိုအခ်ိန္မွာေတာ့ သရက္ေတာေက်ာင္းတိုက္္မွာ ျပည္သူ႕ရင္ခြင္ကို ကူးေျပာင္း လာခဲ့တဲ့ ျပဳျပင္ ထိမ္းသိမ္းေရးး ေလတပ္စခန္း မဂၤလာဒုံက တပ္မေတာ္(ေလ) စစ္သည္မ်ားနဲ႔ တပ္မေတာ္(ၾကည္း) မွ ရန္ကုန္ကို တာ၀န္နဲ႔့ ေရာက္လာတဲ့ နယ္တပ္ေတြက ရဲေဘာ္မ်ားဟာ အရင္ေရာက္ရွိ စခန္းခ် ေနၾကပါျပီ။ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရး ေလတပ္စခန္း ဌာနခ်ဳပ္မွ အၾကပ္/စစ္သည္မ်ား အလုံးအရင္းနဲ႔ တပ္ကေန ထြက္ခြာ လာတဲ့အတြက္ လူထုက တခဲနက္ ပန္းကုံးစြပ္ ႀကိဳဆိုၾကသလို စားေကာင္း ေသာက္ဖြယ္ရာ မ်ားႏွင့္လည္း ေကၽြးေမြးျပဳစုၾကရာ ျပည္သူ႕ရင္ခြင္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ခိုလႈံမိၾက ပါေတာ့တယ္။ စက္တင္ဘာ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္မွ အၾကပ္/စစ္သည္ (၂၀) ေက်ာ္ သရက္ေတာ ေက်ာင္း တိုက္ကို ထပ္မံေရာက္ရွိလာၾကပါတယ္။

အလားတူ ၾသဂုတ္လ (၉) ရက္ ေန႔မွာကတည္းက အမွတ္ (၅၀၂) ေလတပ္စခန္း မဂၤလာဒံုမွာ တပ္တြင္းပုန္ကုန္မႈုလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရတဲ့့အာဏာဖီဆန္မွု တစ္ခုျဖစ္ပြားခ့ဲျပီးေတာ့ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ပင္မေက်ာင္းသားသမဂၢႏွင့္ သြားေရာက္ ပူးေပါင္းခဲ့ၾက ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ စက္တင္ဘာ (၁၇) ရက္ေန႔တြင္ ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးရုံးမွာ လုံၿခဳံေရး တာ၀န္ယူထားေသာ ခမရ (၆) မွ တပ္ခဲြရုံးတစ္စုႏွင့္ လူထုတို႔ ပဋိပကၡ ျဖစ္ပြားေနေၾကာင္း သံဃာေတာ္တစ္ပါးက လာေရာက္ ေျပာ ၾကားခဲ့့ပါတယ္။ စစ္သားတခ်ိဳ႕က လက္နက္မခ်ဘဲ ရံုးထဲမွာ ပံုးေအာင္း ေနၾကေၾကာင္း သိရပါတယ္။ တခုခု လုပ္သင့္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ (၅၀၁) ေလတပ္စခန္း ဌာနခ်ဳပ္မွ အၾကပ္/စစ္သည္ (၁၅) ေယာက္ ခ်က္ခ်င္း ထလိုက္သြားၾကၿပီး ကုန္သြယ္ေရးရုံး၀င္း တံခါး၀သို႔ ေရာက္ရွိသြားခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီ အခ်ိန္မွာ မ်ိဳးခ်စ္ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က ဗိုလ္ႀကီး၀င္းသိန္း ေရာက္လာၿပီး ရံုးတြင္း သို႔၀င္လိုေၾကာင္းေျပာတဲ့အတြက္ သူ႔အား ကုန္သြယ္ေရး ရုံး၀င္းအတြင္းသို႔ သြင္းလိုက္ကာ သူဟာ ရဟန္းပ်ဳိ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီး၊ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္အတူ ညွိႏိႈင္းေဆာင္ရြက္မႈ ျပဳလုပ္ေန ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေတာ့ ကုန္သြယ္ေရး ၀န္ႀကီးရုံးရဲ႕ ဆင္၀င္ႀကီးတံခါးေရွ႕မွာ တာ၀န္ က်ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲေဘာ္မ်ား ႏွင့္အတူ တန္းစီေနရာယူကာ လူထုအား ေခ်ာ့ေမာ့ ထိမ္းသိမ္း ေနရပါတယ္၊ ေတာင္းပန္ ေနရပါတယ္။

လူထုဟာ အေတာ္ ေဒါသျဖစ္ေနလို႔ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမႏိုင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပါတဲ့ ကားမ်ား အပါအ၀င္ ကားေပါင္းစုံ ေရာက္ လာလို႔ အေျခအေနမွာလည္း ရႈပ္ရွက္ခပ္ ေနပါတယ္။ လူထုအင္အား ႀကီးမားလာၿပီး ကား တစ္စီးကို ဆဲြေမွာက္လိုက္တဲ့အထိ ေဒါသအရွိန္ ျမင့္တက္လာ ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္မွာ အင္အားျဖည့္အေနနဲ႔ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရး ေလတပ္စခန္းမွ တပ္ခဲြတစ္ခဲြစာ ရွိေသာ အၾကပ္/ စစ္သည္မ်ားႏွင့္ ေရတပ္မွ (၁၀) ေယာက္ခန္႔ ယူနီေဖာင္း၀တ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ ထပ္မံ ပူးေပါင္း ကာ လူထုနွင့္ ခမရ (၆) တပ္အၾကား ျဖန္ေျဖမႈေပးရင္း အေျခအေနကို ထိန္းသိမ္း ေနရပါတယ္။ လူထုဟာ ေဒါသအရွိန္ကို မထိန္းႏိုင္လို႔ ေအာက္ထပ္က ကဲြေနေသာ မွန္ေတြဆီမွ တစ္ဆင့္ ျပဴတင္းေပါက္ကို ေက်ာ္၀င္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔က တန္းစီၿပီး ေရွ႕ တည့္တည့္က ပိတ္ထားကာ ပါးစပ္ကလည္း တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ေနလို႔ လူထုက ကၽြန္ေတာ္တို႔အား အားနာပုံရကာ အရွိန္ေလ်ာ့ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကုန္သြယ္ေရးရံုး အေပၚထပ္မွ ရဟန္းပ်ိဳႏွင့္ ေက်ာင္းသားေတြ ဆင္းလာျပီး သူတို႔ထဲမွာ စစ္သည္ေတြလည္း ေရာေႏွာ ပုံဖ်က္ကာ ဆင္းလာၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတြင္းသိေတြ အေနနဲ႔ တြဲဆင္းလာတဲ့ ေက်ာင္းသားရယ္၊ ဘုရားသားရယ္၊ စစ္သားရယ္ကို ၾကည့္ရင္း ရင္ထဲမွာ ေဖၚမျပႏိုင္တဲ့ ေ၀ဒနာ တစ္ရပ္ကို ခံစားခဲ့ၾကရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘုရားသားနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြဟာ လူကိုတိုက္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ စစ္သားေတြကို မုန္းလို႔ မဟုတ္တာရယ္ “မူ” ကိုသာ တိုက္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္အတြက္ တကယ္ခ်စ္လို႔ ဆိုတာေတြရယ္ကို ဒီျဖစ္စဥ္မွာ လက္ေတြ႔ သိရွိခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေနာက္ ရိကၡာေတြထဲမွာ လက္နက္ ခဲယမ္းေတြကုိ ဖြက္လာခဲ့ျပီး ကားေတြေပၚ စုတင္ကာ တခ်ိဳ႕ကားေတြ ဘယ္ဘက္္လမ္း အတိုင္းသြားသလို တခ်ိဳ႕ကားေတြက်ေတာ့ ညာဘက္ လမ္းအတိုင္း လမ္းေၾကာင္း သင့္သလို အသီးသီး ထြက္ခြာသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လူထုသိခ်င္တဲ့ အေျဖကို ကၽြန္ေတာ္ မေပးလိုက္ရလို႔ ၿမိဳသိပ္ထားခဲ့ရတဲ့ ေ၀ဒနာကို ရင္ဖြင့္ခ်င္ပါတယ္။

အဲဒီ အေျဖကေတာ့ ခမရ (၆) က တပ္ခဲြမွဴး ဗိုလ္ႀကီး ခင္ေမာင္ခ်ိဳ လက္နက္ခ်/မခ် ဆိုတာ ျဖစ္ၿပီး လူထုက သံသယစိတ္ႏွင့္ က်န္ေနရစ္ခဲ့ၾကရတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရိပ္မိေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကလည္း လူထုအား ေနာက္ဆုံးရလဒ္ အေျခအေန ကို သိခြင့္ မေပးလိုက္ရတဲ့အတြက္ လူထုကို လိမ္ညာခဲ့ရသလို ခံစားေန ရပါတယ္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ (၅၀၁) ေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္က ရဲေဘာ္ေတြဟာ ၾကည္းတပ္ ကို တိုက္ဖို႔ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ကုန္သြယ္ေရးရုံးကို ျပည္သူ႕ဘက္ ရပ္တည္ဖို႔ ခ်ီတက္ လာၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ အေပၚထပ္္ကို ၀င္ခြင့္မရဘဲ သံဃာေတြနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ စီနီယာေတြရဲ ့တာ၀န္ခ်ထားမႈေၾကာင့္ ဖ်န္ေျဖေရးကိစၥကိုသာ ဘုမသိဘမသိနဲ႔ လုပ္ေနၾကရပါ တယ္။ ကုန္သြယ္ေရးရုံးမွ ဗိုလ္ႀကီးခင္ေမာင္ခ်ိဳ တို႔အဖဲြ႔ ထြက္သြားေတာ့လည္း ဘာမွန္းမသိ ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ညာလွည့္ တန္းျဖဳတ္ၿပီး ကမ္းနားလမ္းမွ သရက္ေတာ ေက်ာင္းတိုက္ကို ျပန္လာခဲ့ရပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာႀကီး ျဖစ္ေနၿပီး ဆုံးရႈံးမႈႀကီး တစ္ခု မၾကာခင္ ျဖစ္ေတာ့မွာကုိ စိုးရိမ္ မိခဲ့ပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့ အခါက်မွ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားမိတာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ ရုတ္ခ်ည္း သတင္း အေျခအျမစ္ မသိလိုက္ရလို႔ လူထုကို ကာကြယ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ေဇာနဲ႔ ၾကည္းတပ္ကို တိုက္မယ္လို႔ လက္သီး လက္ေမာင္းတန္း ခ်ီတက္ လာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဟိုေရာက္ေတာ့ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါအရ ေျပာင္းလဲသြားလို႔ ၾကည္းတပ္ကို စည္းရုံးႏိုင္ခြင့္နဲ႔ ထိေတြ႔ေျပာဆိုႏိုင္ခြင့္ အခြင့္အလမ္း ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ရွိခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲလို႔ ေတြးေတာ ခဲ့ပါတယ္။ အနည္းဆုံး အဲဒီလို လုပ္ခြင့္မရရင္ေတာင္ ျပည္သူလူထုအား အတိုင္းအတာ တစ္ခုထိ ဗိုလ္ၾကီးခင္ေမာင္ခ်ိဳ လက္နက္ခ်သြားျပီ ဆိုတဲ့ သတင္းကို ရွင္းျပ ႏိုင္ခြင့္ ရွိခဲ့ရင္ ေျဖသာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္လို႔့သာ ဗိုလ္ႀကီးခင္ေမာင္ခ်ိဳတို႔ တပ္စုဟာ ျပည္သူေတြကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ခဲ့လို႔့ အခုလို ခိုးေၾကာင္ခိုး၀ွက္နဲ႔ေက်ာင္းသားလို ေပး၀တ္ရ ဘုန္းၾကီး ေယာင္္ေဆာင္ ရျပီး ခိုးထုတ္ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ခဲ့ဘဲ အဲဒီ ကုန္သြယ္ေရးရုံးရဲ႕ေရွ႕မွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴနဲ႔့ ခြင့္လႊတ္မႈကိုသာ ရခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေကာင္းလိုက္မလဲလို႔ စိတ္ကူးယဥ္မိပါတယ္။ ဒီထက္ပိုျပီး လုပ္ႏိုင္တာက လက္နက္ခ်သြားတဲ့ ၾကည္းတပ္ရဲ႕ပစ္ခတ္ႏိုင္မႈ (Fire Power) စြမ္းအားကို အသံုးျပဳႏိုင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၾကည္းတပ္ႏွင့္ေလတပ္ ပူးေပါင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ျခားသြားရုံမက ဒီမိုကေရစီ ပန္းတိုင္သို႔ လမ္းပြင့္သြား ႏိုင္မယ္လို႔ ယုံၾကည္မိပါတယ္။ ဒီသင္ခန္းစာကို ကြ်န္ေတာ့္ တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္ေတာ့သလို စစ္အာဏာရွင္ေတြ ျပဳတ္က်ဖို႔ ဘုရားသား ေက်ာင္းသားသာမက စစ္သားလည္းပူးေပါင္း ပါ၀င္ဖို႔ လိုသလို အခုဆိုရင္ တိုင္းရင္းသားေတြကလည္း ပူးေပါင္းပါ၀င္မွသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုလားတဲ့ ပန္းတိုင္ကို လွမ္းကိုင္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရ ပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
http://www.photayokeking.org/Articlesmm/the-suffering-of-the-soliders-regarding-88-uprising.html