ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ႏွင့္ မုိဘုိင္းလ္ဖုန္းေရာဂါ

ျမန္မာေငြ က်ပ္ေျခာက္ေသာင္းမွ် ရွိရံုမွ်ႏွင့္ ဖုန္းကိုင္ႏိုင္ေတာ့မည္။ ထိုသတင္းသည္ ေတာမီးပမာ ျပန္႔ႏွံ႕သြားၿပီးေနာက္ ဟိုေနရာလဲ ဒီအေၾကာင္း၊ ဒီေနရာလဲ ဒီအေၾကာင္းႏွင့္ ေဆြးေႏြးစရာ သတင္းေခါင္းစဥ္ေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။ အားလံုး သိၿပီးျဖစ္တဲ့အတိုင္း နာမည္ႀကီး ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္က အဲဒီ့သတင္းကို မ်က္ႏွာဖံုးတင္ၿပီး ဖြခဲ့ရာကစသည္။ လူေတြမ်ား ဘယ္ေလာက္ေတာင္ Hand Phoneေရာဂါ ထေနၾကလဲမသိ။ ဂ်ာနယ္ထြက္သည့္ေန႔ ေန႔လည္ခင္းမွာပဲ ဂ်ာနယ္ေတြ ၿပိဳက္ကနဲ ကုန္သြားတဲ့အေၾကာင္း လက္ေပြ႕ေရာင္းသူေတြက ဆိုသည္။ ၀ယ္လိုအားနဲ႔ ေရာင္းလိုအားက မမွ်ေတာ့။ ဒီေတာ့ အဲဒီသတင္းကို A4စာရြက္မွာ Copyဆြဲၿပီး တစ္ရြက္ႏွစ္ရာႏွင့္ ေရာင္းသည္ဟူသတည္း။ အဆိုပါ စာရြက္ကေလးမ်ားပင္ ေရာင္းမေလာက္ျဖစ္ကာ မိတၱဴဆိုင္ေတြ ထိုေန႔က အေတာ္ေလး စီးပြားျဖစ္သြားခဲ့ၾကသည္။

ထိုအေၾကာင္းမ်ား ၾကားရေတာ့မွ “ေၾသာ္ … ရန္ကုန္မွာ Hand Phoneေလး ကိုင္ခ်င္တာ ငါတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါလား”ဆိုတာ သိရေတာ့သည္။ GSMဖုန္းမ်ားကို အစိုးရက လိုင္စင္ခ်ေပးေနသည့္တိုင္ မဲစနစ္ႏွင့္ဆိုေတာ့ ေလွ်ာက္တိုင္းလည္း မေပါက္။ အျပင္ေစ်းျဖင့္ ၀ယ္ကိုင္ဖို႕ၾကေတာ့လဲ ရုန္းကန္ေနရသည့္ ဘ၀အေျခအေနတြင္ သိပ္ၿပီးအဆင္မေျပ။ ဒီေတာ့ လူေတြက လမ္းေဘးက ဆက္သြယ္ေရးဖုန္းေလးေတြကိုသာ အားကိုးေနခဲ့ၾကရသည္။ ခုေတာ့ ေငြေျခာက္ေသာင္းေလာက္နဲ႔ Hand Phoneေလး ခါးခ်ိတ္ခြင့္ ရၾကေတာ့မည္ဆိုေတာ့ … အဟဲ၊ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ။ ၀မ္းသာမိတာမွ အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့ဗ်ာ။

ဂ်ာနယ္မွာ ေရးထားတာက ရတနာပံု Cyber Cityတြင္သာ အဆိုပါဖုန္းစနစ္ကို လူကိုယ္တိုင္ လာေရာက္၀ယ္ယူသူမ်ားအား ေရာင္းခ်ေပးမည္ ဆိုပဲ။ ကတ္ဖုန္းစနစ္ျဖစ္ၿပီး ပထမဆံုး ကတ္၀ယ္ယူၿပီးပါက သက္တမ္းအလြယ္တကူ တိုးႏိုင္မည္တဲ့။ သြား၀ယ္ရမည့္ေနရာက ရန္ကုန္ႏွင့္ေ၀းေသာ္လည္း လူေတြက တက္ၾကြေနၾကသည္။ ဖုန္းကိုင္ရေတာ့မွာကိုး။ FEC (၅၀)ေပးသြင္းရမည္ဆိုေတာ့ FECႏွင့္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ႀကိဳလဲတဲ့လူေတြက လဲသည္။ ေအာင္မာ … ေကာလဟာလ သတင္းအခ်ိဳ႕အရ ျပင္ဦးလြင္ဘက္သြားမည့္ ရထားလက္မွတ္၊ ကားလက္မွတ္ေတြေတာင္ ႏွစ္ဆထိ ေစ်းတက္သြားတယ္ဆိုပဲ။ ေၾသာ္ … မဟာရန္ကုန္ လူထု၏ မိုဘိုင္းလ္ဖုန္းေရာဂါက ေတာ္ေတာ္ေလးကို ႀကီးေနတာပဲ။

မႏၱေလးက လူေတြကေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ဘက္ႏွင့္နီးသျဖင့္ ပိုၿပီးေက်နပ္ေနၾကသည္။ သူတို႔က ခရီးလမ္း အေနအထားအရ ရန္ကုန္သားေတြထက္ တပမ္းသာသည္။ ေန႔ခ်င္းျပန္သြားၿပီး မွတ္ပံုတင္ေလးျပ၊ FECေလးသြင္း၊ ဖုန္းကတ္ေလးထုတ္ၿပီး ျပန္လာရံုပဲ။ ေနာက္ေတာ့ Hand Setေလး၀ယ္ၿပီး ကတ္ေလးထည့္။ အဟ … အေတြးနဲ႔တင္ ၾကည္ႏူးစရာျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆိုရင္ Hand Phoneဆိုတာ လူခ်မ္းသာမ်ားသာ ကိုင္ႏိုင္သည့္ ဇိမ္ခံပစၥည္း မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ကိုရီးယားဇာတ္ကားေတြထဲကလို သူေဌးႀကီးေတြအစ၊ အိမ္သာသန္႔ရွင္းေရး လုပ္တဲ့သူေတြအဆံုး အသံုးျပဳခြင့္ရမည့္ ဆက္သြယ္ေရး ကိရိယာေလး ျဖစ္လာေတာ့မည္။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲ။

ထိုသတင္းအား လူတန္းစားအစံုက ႀကိဳဆိုၾကသည္။ ပြဲစားေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမေတြ၊ အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြ၊ ကုမၸဏီလုပ္သားေတြ၊ ITကၽြမ္းက်င္သူေတြကအစ ဆိုက္ကားသမားေတြ၊ ဟင္းရြက္သည္ေတြအဆံုး အားလံုးက စိတ္၀င္စားၾကသည္။ ေနာက္ဆိုရင္ ညေနပိုင္း ယမကာဆိုင္မွာ ပံုမွန္မွီ၀ဲတာေလးေလွ်ာ့ၿပီး ပိုက္ဆံစုမွဟု ေတြးသူေတြကေတြးသည္။ ေငြေျခာက္ေသာင္းဆိုတာ ေျပာပေလာက္တဲ့ ပမာဏမွ မဟုတ္တာ။ ေနာ့။ အေသာက္ေလးေလွ်ာ့ၿပီး ေငြစုကာ Hand Phone၀ယ္ကိုင္မည္ဟု ေတြးသူေတြက ေတြးၾကသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြမွာလည္း ဒီအေၾကာင္းက ေျပာမဆံုးေတာ့။ ဆိုက္ကားသမားႀကီးတစ္ဦးက သူဆိုက္ကားနင္းၿပီး ပင္ပန္းလာခ်ိန္တြင္ ထမင္းပြဲကို ငါးပိရည္၊ တို႔စရာ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ႀကိဳျပင္ထားရန္ ဖုန္းဆက္ၿပီး မိန္းမကို လွမ္းမွာထားမည္ဟု ဘ၀တူ ဆိုက္ကားသမားေတြကို ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ ေျပာေနသည္။ ခ်စ္သူစံုတြဲေလးမ်ား တြတ္ထိုးေနရာတြင္လည္း “ေနာက္ဆို ကိုကိုဘယ္ေရာက္ေနလဲ၊ ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာ ဖုန္းဆက္ၿပီး Checkingလုပ္လို႔ရၿပီ”လို႔ ေကာင္မေလးက ေျပာသည္။ ေနာက္ၿပီး ဖုန္းHand Setေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေတြကလဲ ကတ္ဖုန္းေတြ ေပၚလာခ်ိန္တြင္ Hand Setမ်ား ေရာင္းအားတက္လာမည္ကို ႀကိဳတင္တြက္ဆၿပီး Hand Setအသစ္ေတြ မွာယူဖို႔ပါ ျပင္ဆင္လာၾကသည္။ မနက္ခင္း လည္ေရာင္းေသာ ပဲျပဳတ္သည္ႀကီးပင္ “ေဟာဒီက ပဲျပဳတ္”ဆိုတာကို ေယာင္ၿပီးေတာ့ “ေဟာဒီက ဟန္းဖုန္း”ဆိုၿပီး ေအာ္မိတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္လာေတာ့သည္။ ထိုမွ်ေလာက္ကို လူေတြအတြက္ ထိုသတင္းက အေရးပါခဲ့ေလသည္။

သို႔ေသာ္လည္းေပါ့ေနာ္။ အဟဲ။ ဘာေတြဘယ္လို မွားသြားသည္မသိ။ သတင္းက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အင္အားေလ်ာ့ပါးလာသည္။ FECလဲထားသူေတြလဲ မ်က္လံုးေလးေတြ ကလယ္ကလယ္နဲ႔ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိေတာ့။ ဟိုဟာလိုလို၊ ဒီဟာလိုလိုႏွင့္ ခ်ီတံုခ်တံုေတြ ျဖစ္လာၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့မွ ထိုဂ်ာနယ္ကပင္ ထပ္ၿပီးသတင္းပါလာျပန္သည္။ တစ္ပါတ္တိတိ ၾကာခ်ိန္မွာေပါ့။ တကယ္ပဲ ကတ္ဖုန္းေတြ ေရာင္းမည္။ သို႔ေသာ္လည္း မူလက ေဖာ္ျပမႈေတြႏွင့္ ကြဲလြဲမႈေတြ ပါလာသည္။ ကတ္အမ်ိဳးအစား (၂)မ်ိဳးကို ေရာင္းေပးမည္။ တစ္မ်ိဳးက (၁၀)FECတန္ျဖစ္ၿပီး သက္တမ္းတစ္ပါတ္ၾကာမည္။ အဲ ေနာက္တစ္မ်ိဳးကေတာ့ (၂၀)FECေပးေဆာင္ကာ သက္တမ္း(၁)လခံမည္။ အဲဒီအေတာအတြင္း သတ္မွတ္ေခၚခ်ိန္ျပည့္ေအာင္ ဖုန္းေခၚခ်င္ေခၚ၊ မေခၚလ်င္ အဲဒီကတ္ကို အဆံုးခံေပေတာ့။ ဖုန္းအ၀င္၊ အထြက္အတြက္ ၀န္ေဆာင္ခ ေပးေဆာင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး txt messageအတြက္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ေငြေၾကးမွာလည္း သာမန္GSMေတြထက္ မ်ားေနေသးသည္။

ကဲ … ဘယ္လုိေတြ ျဖစ္ကုန္တာတုန္း။ သတင္းဆိုတာ အဲလိုပဲ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းတတ္သလား။ အခုသတ္မွတ္လိုက္တဲ့ စနစ္ကေရာ ျမန္မာလူထုနဲ႔ ကိုက္ညီႏိုင္ပါ့မလား။ စဥ္းစားစရာေတြ ျဖစ္လာသည္။ ျမန္မာေတြထဲတြင္ ဖုန္းဆက္ခ်င္လို႔ ဖုန္းလိုခ်င္ၾကေသာ အေရအတြက္ထက္ ဖုန္းကိုင္ခ်င္လို႔ ဖုန္းလိုခ်င္သည့္ လူဦးေရက အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုမ်ားပါသည္။ ေျပာရရင္ ေလာက္ေလာက္လားလား ဖုန္းဆက္စရာ မရွိေပမယ့္ Hand Phoneေလး ခါးခ်ိတ္ထားခ်င္ၾကသည္။ အဲလိုမ်ိဳးေလး ခါးခ်ိတ္ခြင့္ရရင္ေတာင္ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ၿပီဟု ေတြးေနသူေတြက မနည္းလွေပ။ FEC(၅၀)ေပးၿပီး ဖုန္းကတ္ေလးမ်ား ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ဖုန္းမဆက္ျဖစ္ေပမယ့္ “ဖုန္းကိုင္ထားတယ္ကြ”ဆိုၿပီး မာနႀကီးလိုက္မကြာ ဆိုတဲ့အေတြးမ်ိဳးနဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကသည္။ ကဲ … ခုေတာ့ ကတ္ဖုန္းေတြ ေပၚလာၿပီေလ။ တကယ္ပဲ ေမွ်ာ္လင့္တဲ့အတိုင္း ျဖစ္လာပါသလား။

ေတာ္ေတာ္ေလး ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းပါသည္။ ကိုယ့္အေနနဲ႔ ဖုန္းကတ္ေလး၀ယ္ထားေသာ္လည္း ဆက္ဆက္၊ မဆက္ဆက္ သက္တမ္းကုန္ရင္ သံုးမရေတာ့ပါဆိုသည့္ Durationကန္႔သတ္ခ်က္ႀကီးက လူေတြရဲ႕ Hand Phoneေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးကို ရင္၀ေဆာင့္ကန္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ဖုန္းသံုးသူတစ္ေယာက္သည္ ကိုယ္ဖုန္းေျပာေျပာ၊ မေျပာေျပာ တစ္လကို FEC(၂၀)သြင္းရေတာ့မည္။ ဧကႏၱေတာ့ ထုိသို႔သက္တမ္း သတ္မွတ္ထားျခင္းမွာ မုန္႔ေတြ၊ စားစရာေတြမွာ Expire Dateသတ္မွတ္ေပးထားတာမ်ိဳး အၾကာႀကီးေနမွ သံုးမိရင္ ဖုန္းကတ္ႀကီး သိုးသြားႏိုင္တာမို႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ခုေတာ့ေပါ့ဗ်ာ။ လူေတြလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး ေနာင္တရေနၾကပါၿပီ။ ညေနပိုင္းေလး ေနညိဳရင္ ေလအၿပိဳကို ႀကိတ္မွိတ္ခံၿပီး ပိုက္ဆံစုထားခဲ့တဲ့ (၇)ရက္တာ ကာလေလးကို ႏွေမ်ာေနၾကသည္။ ထိုစနစ္မ်ိဳး ယခင္က ဘယ္ႏိုင္ငံက ကတ္ဖုန္းစနစ္မွာမ်ား အဲဒီေလာက္ သက္တမ္းတိုတိုေလး အသံုးျပဳႏိုင္မယ့္ ကတ္ဖုန္းစနစ္ကို တီထြင္ခဲ့ဖူးလဲ မသိေပ။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ။ ကိုယ္တစ္ခါမွ ဖုန္းမဆက္လဲ တစ္လတစ္ခါ သက္တမ္းကုန္မယ္ဆိုေတာ့ သူမ်ားမိန္းမကို မယားစရိတ္ ေထာက္ပံ့သလို ျဖစ္ေနေတာ့မေပါ့။ ကိုယ္မသံုးရပဲ ပံုမွန္ပိုက္ဆံေပးေနရတာကို ဆိုလိုတာပါ။

ကဲ … ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ရူးခဲ့ဖူးပါသည္။ ေငြေျခာက္ေသာင္းေလာက္နဲ႔ Hand Phoneေလး ခါးခ်ိတ္ရမယ့္အေရး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးေတြးၿပီး အိပ္မက္ထဲထိ စြဲလန္းခဲ့ဖူးပါသည္။ ရည္းစားဦးကိုေတာင္ စားလဲဒီစိတ္၊ သြားလဲဒီစိတ္ျဖစ္တဲ့ထိ တမ္းတမ္းစြဲ မျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ။ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သေဘာေပါက္ပါၿပီ။ Hand Phoneဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ လားလားမွ မအပ္စပ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္လိုမ်ိဳး စိတ္ကူးနဲ႔ ေပ်ာ္ခဲ့တဲ့လူေတြနဲ႔လဲ မအပ္စပ္ေၾကာင္း သတိေလး ေပးပါရေစ။ ခုေတာ့ ကိုရီးယားကားထဲမွာ လမ္းေဘးအမိႈက္ေကာက္တဲ့ ၀န္ထမ္းေတြ Hand Phoneေျပာေနၾကတာေလးပဲ ေငးေနၾကပါစို႔။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လဲ တစ္ေန႔ေန႔ေတာ့ အဲဒီအခြင့္အေရးေလး ရလာႏိုင္ေကာင္းပါသည္။ အင္း … တစ္ေန႔ေန႔ေပါ့ေနာ္။ ။

http://myanmarictweek.com