အုပ္ခ်ဳပ္သူညံ့ဖ်င္းမႈလား ကာလေဒသေၾကာင့္လား

သူရိန္
မြန္ကရင္မ်ား အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွ စစ္အစိုးရ တိုက္ခိုက္သိမ္းယူခဲ့ၿပီးသည့္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွ အစ ျပဳ၍ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးအျဖစ္ ထင္ရွားလာခဲ့သည့္ ဘုရားသံုး ဆူၿမိဳ႕တြင္ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ စီးပြား ေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား ကုန္သည္ပြဲစားမ်ား၊ လက္လုပ္လက္စား တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား၊ စစ္အစိုးရ၏ ဌာနဆိုင္ရာဝန္ထမ္းမ်ား၊ ေပါင္းစံုမ်ားသာမက တိုင္းတစ္ပါးသားျဖစ္သည့္ ထိုင္း ႏိုင္ငံမွ ထိုင္းလူမ်ိဳး လုပ္ငန္းရွင္တစ္ခ်ိဳ႔တို႕ လာေရာက္အေျခခ်ကာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္လာခဲ့ၾကသည္။

စစ္ေဘးဒါဏ္မွ လြတ္ေျမာက္ကာစ နယ္စပ္ေဒသျဖစ္သည့္ႏွင့္အညီ စီးပြားေရးႏွင့္ လမ္းပမ္း ဆက္သြယ္ သြားလာေရး အဆင္ေျပေခ်ာ့ေမြ႕မႈ မရွိေသးေသာ္လည္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ကိုင္ရန္အတြက္ အခ်က္အျခာၾကသည့္ ေဒသျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္လည္း အခက္အခဲမ်ိဳးစံုရွိ သည့္ၾကားမွ တက္သစ္စ ဘုရားသံုးဆူၿမိဳ႕ေလးသည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ လူသိမ်ားကာ ထင္ရွား လာခဲ့ေပသည္။

ပထဝီအေနအထားအရ ေတာေတာင္ထူထပ္ၿပီး သစ္ေတာေပါမ်ားလွသည့္ ေဒသျဖစ္ျခင္း ေၾကာင့္လည္း ေဒသထြက္ကုန္ၾကမ္းျဖစ္သည့္ သစ္မ်ားကို အရင္းအႏွီးျပဳကာ သစ္လုပ္ငန္းမ်ား ပရိ ေဘာဂလုပ္ငန္းမ်ားကို တြင္က်ယ္စြာ လုပ္ကိုင္လာခဲ့ၾကသည္။ အက်ိဳးအျမတ္ ျဖစ္ထြန္း သည့္ လုပ္ငန္းျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္လည္း တစ္ေယာက္အစတစ္ရာဆိုသလို သူ႕ထက္ငါ ပရိေဘာဂ လုပ္ငန္းမ်ားကို အၿပိဳင္အဆိုင္ လုပ္ကိုင္လာခဲ့ၾကရာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ကာလမ်ားတြင္ ဘုရားသံုး ဆူၿမိဳ႔၌ ပရိေဘာဂအလုပ္႐ုံေပါင္း (၃၀၀) သံုးရာေက်ာ္ခန္႕ ျဖစ္ထြန္းခဲ့ၿပီး ၄င္းအလုပ္ရုံမ်ားတြင္ ခြန္အားကို အရင္းအႏီွးျပဳကာ မွီခိုလုပ္ကိုင္ေနၾကသည့္ အလုပ္သမားေပါင္းမွာလည္း ေထာင္ ႏွင့္ခ်ီ၍ ရွိေနခဲ့ၾကေပသည္။

''ဟိုတုန္းက အလုပ္လုပ္စားရတာ ေတာ္ေတာ္ေလးအဆင္ေျပတယ္၊ သစ္ကလည္းေပါ ပရိ ေဘာဂအေရာင္းအ ဝယ္ကလည္းေကာင္းေတာ့ ေန႕ေရာညပါ လက္မလည္ေအာင္လုပ္ရတယ္၊ ေငြေရးေၾကးေရးကလည္း အခက္အခဲမရွိဘူး အလုပ္ရွင္သူေ႒းေတြဆို ပိုၿပီးစီးပြား ျဖစ္တာေပါ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စည္းကမ္းရွိတဲ့လူေတြဆိုရင္ စုမိေဆာင္းမိၿပီး ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ရုံေတာင္ ေထာင္ႏိုင္ၾကတယ္ ရသေလာက္သံုး ရသေလာက္ ျဖဳန္းတဲ့လူေတြကေတာ့ အလုပ္သမား ဘ ဝကေန မလြတ္ေတာ့ဘူးေပါ့'' ဟု ယခင္က ပရိေဘာဂလုပ္ငန္း လုပ္ခဲ့ဘူးသူ ကိုေက်ာ္ႏိုင္က ေျပာသည္။

လုပ္ငန္းလည္ပတ္မႈ အရွိန္အဟုန္ ျမင့္မားၿပီး လူေနမႈသိပ္သည္းကာ ၿမိဳ႕စည္ကားလာသည္ႏွင့္ အမၽွ ေငြေၾကးသံုးစြဲမႈ ေဖာင္းပြလာသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူတတ္သည့္ စီးပြားေရးသမားတစ္ ခ်ဳိ႔က ပြင့္လင္းရာသီမ်ားတြင္ ဇာတ္ပြဲမ်ား ျပသက်င္းပျခင္း၊ ၄င္းပြဲလမ္းမ်ားကို အေၾကာင္းျပဳ ကာ ေလာင္းကစားဝိုင္းမ်ား ဖြင့္ျခင္းသာမက ၿမိဳ႕တြင္းရွိ ရပ္ကြက္မ်ားတြင္လည္း ေလာင္းကစား ဒိုင္မ်ား၊ ခ်ဲထီဒိုင္မ်ားက ၿမိဳ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာပိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားကို အခြန္အေကာက္မ်ား ေပးကာ စီးပြားရွာသကဲ့သို႔ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္တစ္ခ်ဳိ႔ကလည္း ပန္းသီးပုံးဟုေခၚသည့္ (Game) ဂိမ္းပုံးမ်ားကိုလည္း အာဏာပိုင္အဖြဲ႔အစည္းထံ အခြန္အေကာက္ေပးၿပီး စားေသာက္ဆိုင္ မ်ား၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မ်ား၊ အိမ္ဆိုင္မ်ားတြင္ အျမတ္ေငြရာခိုင္ႏႈန္းေပးကာ မတရားစီးပြား ရွာလာခဲ့ၾကေပသည္။

ၿမိဳ႕စည္ကားလာသည္ႏွင့္အမၽွ လုပ္ငန္းမ်ား တိုးတက္အဆင္ေျပမႈေၾကာင့္ လက္ဖ်ားမွာ ေငြသီး ေနၾကသည့္ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားႏွင့္ အစိုးရဌာနဆိုင္ရာ ဝန္ထမ္းမ်ား၊ အပစ္အခတ္ရပ္စဲထားသည့္ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသာမက အေျခခံလူတန္းစား အလုပ္သမားမ်ားပါမက်န္၊ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲႏွင့္ ေလာင္းကစားဝိုင္းမ်ားတြင္ ရသေလာက္သုံး၊ ရသေလာက္ျဖဳန္းႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္လာခဲ့ရရာ (၂၀၀၀) ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘုရားသုံးဆူပတ္ဝန္းက်င္ေဒသ၏ သစ္ေတာမ်ား ျပဳန္းတီး လာ ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ကုန္ၾကမ္းမ်ားျဖစ္ သည့္သစ္မ်ား ရွားပါးလာျခင္း၊ ရွားပါးလာသည့္သစ္ေတာ မ်ားေၾကာင့္ သစ္ေစ်းမ်ားတက္လာျခင္း၊ ပရိေဘာဂပစၥည္းမ်ား အေရာင္းအဝယ္ ထုိင္းလာျခင္း တို႔ေၾကာင့္ မွန္းခ်က္ႏွင့္ႏွမ္းထြက္ မကိုက္သည့္ ပရိေဘာဂအလုပ္႐ုံအမ်ား စုမွာ အရင္းအႏွီး ျပဳတ္ကာ လုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းလိုက္ရသလို ၄င္းတို႔ကို မွီခိုအားထားေနရသည့္ အလုပ္သမား မ်ားမွာလည္း အလုပ္လက္မဲ့ဘဝမ်ားျဖင့္ ရပ္တည္ခဲ့ရေပသည္။

ၿမိဳ႕၏ အေျခခံစီးပြားေရးမ်ားျဖစ္သည့္ ပရိေဘာဂလုပ္ငန္းမ်ား ယိုယြင္းလာခဲ့ေသာ္လည္း ေငြကို အလြယ္တကူ ရွာေဖြရရွိႏိုင္သည့္ ေလာင္းကစားဝိုင္းမ်ား၊ ခ်ဲထီမ်ား၊ ပန္းသီးပုံးမ်ားႏွင့္ လူ ေမွာင္ခိုကုန္ကူးမႈမ်ား၊ မူးယစ္ေဆးဝါး ေရာင္းဝယ္မႈမ်ားမွာ တစ္စထက္တစ္စ တိုးပြားလာခဲ့ရာ လူတန္းစားေပါင္းစုံမွ ေငြမ်ားကို အမ်ားဆုံးသဲ့ယူႏိုင္ခဲ့သည့္ အတြင္က်ယ္ဆုံးေသာ ေလာင္းက စားမႈတစ္မ်ဳိးမွာ (Game) ဟုေခၚသည့္ ပန္းသီးပုံးသာျဖစ္ေၾကာင္း ပန္းသီးပုံးမွာ ေယာက်္ား၊ မိန္းခေလးလူႀကီး စသည္ျဖင့္ လူတန္းစားမေရြး ကစားႏိုင္သည့္ ေလာင္းကစားမႈတစ္မ်ဳိးျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ယၡဳအခါတြင္ ဘုရားသုံးဆူၿမိဳ႕၌ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားမွ လာေရာက္အေျခခ်ထားသည့္ ပန္းသီးပုံးမ်ား အေရအတြက္ေပါင္း (၃၅၀) သုံးရာငါးဆယ္ခန္႕ရွိေၾကာင္း ေလ့ လာသူတစ္ဦးက ဆိုပါသည္။

''ပန္းသီးပုံးေၾကာင့္ ဘဝပ်က္သြားခဲ့တဲ့ လူေတြအမ်ားႀကီးဘဲ ပန္းသီးပုံးက ပိုက္ဆံထည့္တဲ့ အေပါက္က က်ဥ္းေပမဲ့ကားတစ္စီးလုံး ဆိုင္ကယ္တစ္စီးလုံး အိမ္တစ္လုံးလုံး ဝင္သြားတတ္ တယ္ ဘုရားသုံးဆူက လူေတြလုပ္ေၾကးတာနဲ႕ဘဲ ရွမ္းသူေ႒းက ကားတစ္စီးၿပီးတစ္စီး မိန္းမ တစ္ေယာက္ၿပီးတေယာက္ယူေနတာ အျမင္ဘဲ ပန္းသီးပုံးကရတဲ့ အျမတ္ေတြဟာ တစ္ေန႕ကို အနည္းဆုံး ဘတ္တစ္ သိန္း (၁၀၀၀၀၀) နီးနီးေလာက္ရွိတယ္'' ဟု ပန္းသီးပုံးေၾကာင့္ အိမ္မ်ား၊ ျခံမ်ား ကုန္ကာ ဘဝပ်က္သြားရသူတစ္ဦးက ေျပာပါသည္။

ဘုရားသုံးဆူေဒသ၏ စီးပြားေရးအေျခအေနမ်ား က်ဆင္းလာသည္ႏွင့္အမၽွ ၿမိဳ႕တြင္းရွိ ရပ္ကြက္ မ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည့္ ေလာင္းကစားဝိုင္းမ်ား၊ ခ်ဲထီမ်ား၊ ပန္းသီးပုံးမ်ား ေလ်ာ့က်သြား ျခင္းမရွိဘဲ ပိုမို၍ မ်ားျပားလာျခင္းမွာ ေကာင္းေသာအလားလာမဟုတ္ေၾကာင္း ထိုကဲ့သို႔ ေလာင္းကစားမႈမ်ား ရွိေနသ၍ ေဒသတြင္း ခိုးမႈမ်ား လုယက္မႈမ်ား လိမ္လည္မႈမ်ား ပေပ်ာက္ သြားမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာလည္း ေလာင္းကစားဒိုင္မ်ားမွ အခြန္အ ေကာက္မ်ားကို မက္ေမာေနသည့္ ၿမိဳ႕အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပိုင္အဖဲြ႔အစည္းမ်ားေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း က်န္သည့္ ေလာင္းကစားဝိုင္းမ်ား ခ်ဲထီဒိုင္မ်ားထံမွလည္း အခြန္အေကာက္မ်ား ရရွိေနေၾကာင္း တစ္လလၽွင္ အခြန္အေကာက္ေငြ ဘတ္သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ရရွိေနသျဖင့္ ၿမိဳ႕အုပ္ခ်ဳပ္ သူ အာဏာပိုင္မ်ားမွ မ်က္စိကန္း နားထိုင္းေနၾကေၾကာင္း အမည္မေဖာ္လိုသည့္ ပုဂၢဳိလ္တစ္ဦး က ဆိုပါသည္။

(၂၀၀၀) ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း (၂၀၀၄ -၀၅) မွ အစျပဳ၍ ယိုယြင္းက်ဆင္းလာေသာ ဘုရားသုံးဆူ ေဒသ၏ စီးပြားေရးအေျခအေနကို စီးပြားေရးလဒ္ျမင္ေသာ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္မ်ားက အလုပ္ လက္မဲ့ ျဖစ္ေနၾကသည့္ ေဒသတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားျပည္သူတို႕၏ ခြန္အားကို အရင္းအႏွီးျပဳၿပီး ၄င္းတို႔၏ စီးပြားအက်ဳိး အျမတ္ထုတ္ရန္အတြက္ ဘိနပ္ခ်ဳပ္စက္႐ုံ မ်ား၊ အထည္ခ်ဳပ္စက္႐ုံမ်ား၊ ျခင္ေထာင္ ခ်ဳပ္စက္႐ုံမ်ားႏွင့္ အျခားေသာ လူ႕အသုံးအေဆာင္ပစၥည္း ထုတ္လုပ္သည့္အလုပ္ ႐ုံမ်ားကို တည္ေထာင္ကာ လုပ္အားခ တစ္ေန႕ ဘတ္ေငြ (၇၀) ခုႏွစ္ဆယ္မၽွျဖင့္ အလုပ္သ မားေပါင္း (၃၀၀၀) သုံးေထာင္ ခန္႔ကို အလုပ္ေပးကာ ၄င္းတို႔အတြက္ အက်ဳိးစီးပြားကို ေန႕စဥ္ ရွာေဖြလၽွက္ ရွိၾကေပသည္။

၁၈ ႏွစ္ကာလ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည့္ ဘုရားသုံးဆူေဒသ နယ္စပ္ၿမိဳ႕ေလးသည္ စီးပြားေရး ေကာင္းစဥ္ကာလမွ စီးပြားေရးက်ဆင္းခ်ိန္ထိ အဆက္ဆက္အုပ္ခ်ဳပ္လာခဲ့ေသာ စစ္အစိုးရအ ဖြဲ႔အစည္း အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ေငြရွင္ေၾကးရွင္မ်ား မသမာသည့္ စီးပြားေရးသမား ေလာဘသား မ်ား၏ အတၱအက်ဳိးအတြက္သာ ျဖစ္ေစခဲ့ၿပီး ေဒသတြင္းႏွင့္ ၿမိဳ႕တြင္းရွိ လူေနမႈအဆင့္အတန္း မ်ား လမ္းပမ္းဆက္သြယ္မႈမ်ားႏွင့္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးမႈမ်ားမွာ တိုးတက္ေျပာင္းလဲျခင္းမရွိဘဲ ဆုတ္ ယုတ္လာခဲ့ျခင္း၏ လကၡဏာကို ျပေနသည္မွာ ေဒသအုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္လား (သို႔) ''ကာလံေဒသံ'' ဟု ဆိုအပ္သည့္ ကာလေဒသေၾကာင္းလား ဆိုသည္ကိုေတာ့ ေဝဖန္သုံးသပ္ရန္ လိုအပ္ပါေၾကာင္း တင္ျပ လိုက္ရေပသည္။
http://www.monnews-imna.com