အပစ္အခတ္ရပ္အဖြဲ႔မ်ားအတြက္ ေမးခြန္းတခု

စစ္အစိုးရအတြက္ မၿပီးျပတ္ေသးေသာ လုပ္ငန္းတခုလည္း ျဖစ္သည့္ ေခါင္းကိုက္စရာတခုမွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲထားေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔မ်ားအား လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းကာ အလံုးစံု ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေရး ျဖစ္သည္။

ေဒသတြင္း ႏိုင္ငံေရး ေျပာင္းလဲလာမႈႏွင့္ ရပ္တည္ေရးတို႔ ထိန္းညိွေနရသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔မ်ားတြင္လည္း အတြင္းလြန္ဆြဲမႈမ်ား ပိုမို မ်ားျပားလာခဲ့သည္။

ေက်းလက္ေဒသမွ လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္ေနသူမ်ားႏွင့္သာ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ အေျခအေနမွ ၿမိဳ႕ျပဆန္႔က်င္မႈ ႀကီးထြားလာေသာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ႏွင့္ ေနာက္ပိုင္းကာလတြင္ ရန္မီးတဖက္ ၿငိိမ္းေစေရးအတြက္ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ ပစ္ခတ္ခဲ့ၾကသူမ်ားႏွင့္ ယာယီ အပစ္ရပ္စဲေရး ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ တနည္းအားျဖင့္ေတာ့ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး တေက်ာ့ျပန္၀င္လာခဲ့၍ တန္ခိုးထြား စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား၏ အခြန္အေကာက္ ေ၀စုမွ်ေပးျခင္းျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ခဲ့ရသည္။

န၀တ-နအဖအတြက္ ၿမိဳ႕ျပေနလက္နက္မဲ့ ပုန္ကန္သူမ်ားသည္ အဓိကပစ္မွတ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ အပစ္အခတ္ရပ္ ေခါင္းေဆာင္အခ်ဳိ႕တြင္ "ေတာ္လွန္ေရး" ဆိုသည္မွာ ကြယ္ေပ်ာက္ကုန္ေသာ္လည္း ေဒသခံအမ်ားစုမွာ တေန႔ေကာင္းႏိုးႏိုးႏွင့္ ေမွ်ာ္ကိုးရင္း ပ်က္သုန္းရမည့္ အေျခအေနကို ေတြ႔ၾကံဳေနရသည္။

ေသနတ္သံမ်ားမွာ နည္းပါးသြားသည္ မွန္ေသာ္လည္း တိုင္းရင္းသား လူနည္းစုမ်ားအတြက္ ၀မ္းမီးပူေလာင္မႈ ပိုလို႔ပင္ မ်ားလာေသးသည္။ ထြက္ေပါက္အျဖစ္ နီးစပ္ရာ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္မ်ားသို႔ ေနာက္ေဖးေပါက္မွ တိုး၀င္ေရာက္ကာ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံသားမ်ား မလုပ္ခ်င္ေတာ့သည့္ အလုပ္မ်ား သြားေရာက္လုပ္ကိုင္ကာ အသက္ဆက္ေနရျခင္း ျဖစ္သည္။

စစ္အစိုးရအတြက္ ျဖစ္သည့္နည္းႏွင့္ အႏိုင္ယူရန္ သံဓိဌာန္ခ်ထားသည့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ "ၿငိမ္းအဖြဲ႔" အခ်ဳိ႕ကို သက္တမ္းတိုးေပးဖြယ္ ရွိေနေပသည္။

သို႔ေသာ္ စစ္အစိုးရအတြက္ ဘုရားၿပီး ျငမ္းဖ်က္ဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ အခ်ိန္ကာလကိုသာ ေရြးခ်ယ္ ေစာင့္ဆိုင္းေနျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ အခ်ိန္ဆြဲကာ ခြဲထုတ္ျခင္းျဖင့္ တစစ အင္အား ယုတ္ေလ်ာ့လာေရး ေဘာင္အတြင္းကသာ ဆက္လက္ က်င့္သံုးေနျခင္း ျဖစ္သည္။

ေမးခြန္းထုတ္စရာက ၿငိမ္းအဖြဲ႔မ်ားအေနျဖင့္ အစဥ္အလာလိုပင္ ျဖစ္ေနသည့္ တစုတဖြဲ႔ အလိုက္သာ ထင္သလို ေျဖရွင္းမည္လား၊ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ညိွႏိုင္းကာ ေရရွည္အက်ဳိးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းေအာင္ အေျဖရွာႏိုင္လာၾကဖြယ္လား ဆိုသည္ပင္ ျဖစ္ေပေတာ့သည္။